Boodschappen doen

Gisteren gingen we samen even boodschappen doen omdat er het één en ander bijna op was,
ondanks de belachelijke grote voorraad in de kelder/diepvries, die mijn vriend hier naar binnen hamstert.
Boodschappen doen heeft voor hem veel impact(daardoor wordt het voor mij ook een hele
happening)
Maarja,het brood was bijna op en het fruit dus wel belangrijk om dit in huis te hebben dus zijn we maar gegaan.
Ons zoontje ging niet mee die was bij opa en oma en hij zou later mee gaan om een boek te gaan kopen in de boekenwinkel, maar hij had geen zin om mee naar de supermarkt te gaan(héél begrijpelijk!)
We gingen te voet,het is niet ver dus meestal gaan we te voet je hoeft dan je auto niet te parkeren op een veel te klein parkeerterrein waar het altijd druk is,dus dat schilt weer stress.
We nemen niet heel veel mee uit die supermarkt,want de grote boodschappen doen we met de auto in een andere winkel die niet bij ons in de buurt is.
Dan nemen we allebei een mandje en dat is makkelijker....
Al meerdere keren als we bij de winkel binnengaan loopt hij recht op die mandjes af en pakt er één en loopt zonder om zich heen te kijken recht op het brood af,schiet gewoon voor mensen (oud of jong,slecht ter been of blind)maakt niets uit hij ziet alleen maar BROOD!
Ik schaam me echt dan hoe hij doet,want ik zie dat dus wel.(zie ook hoe die mensen kijken)
Gisteren heb ik er ook nadat we uit de winkel waren er iets van gezegd,op een nette rustige manier,hij gaf toe dat hij dit echt niet in de gaten heeft en hij zich afsluit voor de buitenwereld omdat er teveel prikkels op hem afkomen in de winkel,en dit dus echt niet bewust doet en niet in de gaten heeft dat hij dit zo doet.
Maar het liefst had ik meteen bij het brood al iets ervan gezegd maar dat heb ik bewust niet gedaan,omdat het voor hem al moeilijk is om al die prikkels op te vangen en dan ook nog de boodschappen bij elkaar te krijgen.
Bij de kassa was het ook een ramp,het meisje achter de kassa liet de band gewoon doorlopen zodat alle boodschappen van ons bij het vrouwtje dat voor ons was kwamen te liggen.
Eén chaos zeker voor mijn vriend,ik begon snel de boodschappen die aan waren geslagen in tassen te "gooien" en dit moest snel want alles liep door,voor hem is dit echt iets waar hij ook bang voor is en dat gebeurt dan ook net bij hem,dat is dan ook nog vaak.
Toen pinnen ,ik ga dan maar pinnen want hij is dan nog met die boodschappen aan het vechten,
verkeerde pincode natuurlijk ik tik mijn pin in,in plaats van mijn vriend zijn pincode,ja pech..
die achter mij die wachten maar even,het is nu toch een chaos en ik kan er niks aan doen,
na dit alles is mijn vriend blij dat we buiten zijn! poeh...maar het is nog niet over,onderweg lopen nog wat schreeuwende mensen,racende auto's,alles is dan teveel merk ik aan hem.
Het heeft hem weer veel energie gekost en mij ook,om "dit" weer een beetje op te vangen voor hem.
Daarna gaan we lekker een kop koffie drinken en ons zoontje ophalen,zo toch weer overleefd samen!

Meivakantie

Het is weer vakantie ons zoontje heeft wel twee en halve week vrij "Meivakantie",
veel tijd heeft hij nu en zijn structuur valt voor een groot deel weg.(maar tot nu toe gaat het nog goed)
Ik laat het maar op me af komen,voor mijn vriend is dit meestal een moeilijke tijd
hij moet "iets"met hem aan en "iets"is moeilijk voor hem.
Ik bedoel dan om hier een invulling aan te geven en zelf wat te verzinnen om met hem s'morgens te doen is steeds heel moeilijk voor hem geweest in de vakanties.

-omdat hij met hem alleen is s'morgens (omdat ik dan werken ben)
-hijzelf de verantwoording heeft en beslissingen moet nemen (discussies)
-hij zelf s'morgens niet op zijn best is (moeite met de ochtend)opstartproblemen
-zijn dagindeling ook anders wordt( hij kan niet zomaar gaan sporten,het huishouden loopt naar zijn gevoel dan achter)
-het is rommeliger in huis

Ik moet wel zeggen het gaat een héél stuk beter het laatste half jaar,hij gaat eerder met hem
een boodschapje doen,met hem naar buiten.(iets ondernemen)
Ook ons zoontje wordt nu hij zeven is een stuk makkelijker en zelfstandiger,je kunt met hem in dialoog en dat is beter voor mijn vriend.
Plus er zijn duidelijke regels die mijn zoontje ook weet en die kan mijn vriend dan ook aan kan houden naar hem toe.
Eerst had ik er ook erg veel moeite mee als het vakantie was en had er dan een zwaar hoofd in als ik toch moest gaan naar mijn werk.(je zit dan niet lekker op je werk)
Deze vakantie is al goed begonnen ons zoontje is vanaf Zaterdag logeren bij opa en oma,wel even tussendoor thuis gekomen om iets te halen,maar hij wil echt daar logeren.
Dit wordt de derde nacht vannacht,maar gisteren begon ik hem wel te missen,en mijn vriend ook.
-Het is stil in huis,dat zijn wij niet gewend want hij praat altijd,praat hij niet dan zingt hij en zingt hij niet dan fluit hij.
-Hij houd je altijd bezig,om iets te zoeken,te maken,om ergens over te praten tot in het diepste der aarde.
-Je hoeft hem nu niet te douchen(helpen erbij want hij doet hetzelf allemaal)
Je hoeft hem niet in bed te leggen (geen praatje voor het slapen gaan van een half uur +/-)
-Geen klokhuis en jeugdjournaal kijken

Vanmiddag is hij even mee geweest naar zijn andere opa,daarna wilde hij meteen weer naar opa en oma en ging daar eten.

Ik heb wel goed uit kunnen rusten nu in het weekend nu hij er niet was dus dat is wel weer goed.

Maar morgen willen wij hem echt wel weer terug!En dan ben ik ook vrij dus dat is wel fijn,en dan kan ik iets leuks verzinnen om samen te gaan doen nog in de vakantie.

Gezellig avondje weg samen

Gisterenavond weer eens lekker samen bij een oude schoolvriendin en haar man op visite geweest.Dit was weer lang geleden en altijd gezellig ik merk altijd dat mijn vriend er ook graag mee naar toe gaat dus dat ervaar ik dan ook als "een leuk uitje"
We kennen elkaar al vanaf 1986 en de mannen vanaf 1989 zo ongeveer en dat klikt goed,mijn vriend weet hoe hij is en hij weet hoe mijn vriend is en dat gaat al jaren zo door.
Vaak zegt de man van mijn vriendin "gij bent toch wel een aparte"tegen mijn vriend en moet altijd erg om hem lachen en neemt hem zoals hij is,en dat is fijn.En andersom natuurlijk ook.
Steeds merk ik wel als het wat later wordt dat voor mijn vriend de koek op is en hij naar huis wil,
zijn concentratie valt weg en is niet helemaal meer bij het gesprek en droomt dan vaak weg.
Dus we gaan nu voortaan wat eerder naar huis,voordat hij dit krijgt,gelukkig worden we allemaal een beetje ouder en kunnen er allemaal niet meer zo goed tegen,dus dat komt ons goed uit!
Ik merk dan ook dat hij dan minder geconcentreerd naar huis kan rijden en denk dan later van had ik maar helemaal niets gedronken(wat ik al bijna nooit doe)dan had ik beter zelf kunnen rijden,maar ja.
Hij lijkt vaak dan degene die gedronken heeft in plaats van mij, terwijl hij nooit één druppel alcohol drinkt of heeft gedronken, dat is het gekke eraan.
Maar we kunnen daar fijn ons zelf zijn en dat doet mij ook goed,zo kun je lekker een keertje samen ontspannen weg en dat doet je goed.

De Ontknoping

Na veertien jaar samenwonen komen wij erachter dat mijn vriend het Syndroom van Asperger
heeft.
2003 stort ik in met het gevolg dat mijn vriend kort daarop ook instort en dan nog dieper als ik zelf.
Even in het kort In 1983 leren wij elkaar kennen,via mijn broer komt hij bij ons,en er is meteen een vonk tussen ons en doordat zijn vrienden hem erop attenderen dat ik ook een oogje op hem heb heeft hij " het" door,en onderneemt actie.
Juni 1983 verkering het begin van ons relatie... een mooie zomer zon,strand en liefde.
Daarop volgen hele hectische jaren vooral voor hem,moeilijkheden met zijn broers thuis(pesten)
niet met mij om mogen gaan van mijn ouders etc.
Moeilijkheden met werk en werkgevers,collega's steeds duikt er wel weer iets anders op.
En waarom??
In 1989 gaan we samenwonen ik ben dan 21 hij 23 we hebben een huis weten te krijgen via maatschappelijk werk omdat het voor hem thuis niet meer uit te houden is.
Hij is het zwarte schaap thuis en waarom??
Met zijn vader heeft hij op dat moment een hele goede band en nog steeds ,gelukkig!
We beleven samen redelijke goede jaren voor mij iets beter dan voor hem want zijn leven wordt
getekend door vele stemmingswisselingen en zeer sombere tijden.
Dit valt voor mij ook vaak erg zwaar maar leef ermee door,vaak achteraf gezien was ik erg moe
en werd ik weleens niet goed (flauwvallen e.d. migraine) maar wist niet waardoor dat kwam
was hier niet van bewust dat het zo zwaar was om met hem te leven en mee te leven.
Vele dingen hebben zich voorgedaan die ik achteraf aan zijn autisme kan bestempelen maar toen hier geen benul van had.
In 1999 besluiten we na lang wikken en wegen toch voor een kind te gaan,alles is op dat moment stabiel en we zitten beiden best goed in ons vel en zijn er klaar voor.
We vinden niet dat ons dat ontzegd kan worden en wij ook recht op een kind hebben net als ieder ander,ook al gaat het ons niet altijd gemakkelijk af en is het een zware tijd geweest.
we gaan er helemaal voor, na één vroege miskraam raak ik na ongeveer ruim een jaar inverwachting ,Jippie het geluk kan ons niet op.
NA drie maanden erg misselijk,ook s'nachts gaat de misselijkheid een beetje over en mijn vriend trekt me er goed doorheen door lekker met mij te wandelen en heerlijk te koken elke dag.
Elk bezoek bij de verloskundige is hij erbij en dan 15 maart 2001 wordt onze zoon geboren(
na een hele zware bevalling(waar ik nu de gevolgen van heb) het geluk kan ons niet op !
Onze hond dan 14 jaar reageert er gelukkig goed op (blind en suikerziekte) waar ik heel erg bang voor was geweest al die tijd,de hond leeft op ik en mijn mannetje leven op!
Drie maanden daarna beginnnen we in ons pas gekochte huis te breken en te verbouwen,9 maanden lang...
en ondertussen gaat alles door de hond(met suikerziekte) ons zoontje van dan pas drie maanden,ons werk van beide,ik heb er dan nog een scholing bij met het nodige huiswerk,mijn vriend met zijn nieuwe werk etc.
In Febr. gaan we er wonen fijn alles nieuw en klaar,onze hond heeft het goed naar zijn zin en wij met drietjes ook.
Totdat met kerst onze hond zo ziek wordt dat we hem in moeten laten slapen,onze nachtmerrie wordt werkelijkheid.
Ik leef nog wel maar wordt snel moe,kan mijn zoontje zijn verjaardag niet meer goed aan en met mijn verjaardag trek ik het niet meer ik stort in tijdens mijn werk.
Ik krijg hyperventilatie en hele erge huilbuien en vindt nergens niks meer aan!
Enzo kom ik via de huisarts bij een psycholoog terrecht samen met mijn vriend die iets later als ik na mij instort(door zijn asperger ook).
Ik krijg daar gesprekken appart en alles komt naar boven en wordt besproken,mijn vriend idemdito en na al één of twee gesprekken komt naar voren dat het waarschijnlijk bij hem te
maken heeft met Autisme....
Dit wordt mij vertelt in een gesprek en ik breng het later bij mijn vriend,zo van ze denken dat jij
autistisch bent en dat ik daardoor ook ingestort ben(omdat dit heel vaak gebeurt bij partners van iemand met ass ,e.d.)
Voor mijn vriend is dit een ware bevrijding hij weet nu dat het ergens door komt dat hij niet meekan met alles (sociaal,werk etc) en dat het niet aan hemzelf ligt,dat hij lui is of niet wil.
Voor mij valt er ook héél veel op zijn plaats en zo komt er dus voor ons na vele vele jaren van
onwetendheid "de ontknoping" Autisme