Opmerkingen soms niet leuk...

Soms neem je iemand in vertrouwen soms omdat het moet,soms omdat je het zelf wil en vertel je van het autisme van je vriend en daarbij ook vaak nog "van je zoon.
En als ze dan horen dat je al 28 jaar samen bent dan vragen ze "wist je al toen je met hem meeging dat hij "dat" had" ?
En dat vindt ik zo naar klinken en soms zo veroordelend,onbewust doen mensen dat en snappen niet eens wat ze zeggen op zo'n moment,toen ik met mijn vriend meeging was ik 15 jaar en een gewone puber met gewone verliefdheden en geen vooroordelen naar mensen toe,dus ik ben gewoon verliefd geworden op mijn vriend zoals hij toen was en nu ook nog is.
Iedereen verandert in de jaren naar volwassenheid ikzelf ook dus dat is niets bijzonders.
Dus dat zou dan voor hen betekenen dat die mensen nooit met iemand mee zouden gaan die autisme of wat dan ook heeft??ik vindt dit erg onprettig en voel me soms net iemand die met een niet volwaardig mens meegaat in hun ogen,gelukkig weet ik zelf wel beter,ik heb een vriend die eerlijk is en oprecht hij mag dan "anders" zijn maar ook vaak beter als veel partners van vriendinnen die dat anders meemaken en soms ondergesneeuwd worden,weinig ruimte krijgen in een relatie,emoties helemaal niet kwijt kunnen bij hun partner.En wie is er zo trouw als een asperger???
Ook autisme/asperger heeft zijn zeer goede kanten,zo kan ik uren heerlijk praten met mijn vriend en van gedachtens wisselen,mijn emoties kan ik bij hem kwijt....hij steunt met overal waar hij kan....nee dus ik hoef niet eens te denken of ik wel met hem of niet met hem zou mee zijn gegaan.....dat is geen keus...dat doe je gewoon zonder iemand eerst te keuren..... kortzichtig....misschien,onwetenheid,onbekendheid ik weet het niet...