De laatste dagen gaat hier up en down,het kan vriezen het kan dooien "en dat bij deze temperaturen".
Nee, soms zie ik dat mijn vriend zich af kan leiden van het geen hem onrustig maakt,maar toch steekt het steeds weer de kop op.
Ik heb mijn werk dus dat is ook een goede afleiding,hij is thuis doet zijn ding en
wandelt zijn wandeling(altijd dezelfde) en verzamelt info op internet,heel veel info.
Voor hem is dit nodig om rust te krijgen om duidelijkheid te krijgen,mij geeft dat chaos ik raak daar van in de war min of meer.
Ik leef per dag en soms per uur en soms maar per vijf minuten,ik heb dit schijnbaar toch geleerd in de jaren na mijn Burn Out....
Dat had ik toen niet kunnen denken in die tijd...maar nu zes jaar later ongeveer,kan ik dat wel zeggen,ik kan terug kijken op jaren waarin ik veel dingen heb geleerd.
Ik kan dingen makkelijker loslaten,langs me neer leggen,minder groot zien en ik heb heel veel weer bijgeleerd over het gedrag van mijn Aspergers..
Maar ik weet dat de valkuil er is en ik genoeg moet rusten en ontspannen dat heb ik van de week ook uit proberen te leggen aan mijn wederhelft.
Dat als ik dat doe ik niet zo snel inzak en veel meer aankan.
Nu hij na al die jaren minder ver is als ik nu ben is,maar voor hem wel heel ver,en hij heel veel in heeft moeten leveren(lichamelijk)Is hij gelukkig psychisch erg sterk,steeds weer zijn schouders eronder,doorademen en weer doorgaan.
Ik neem mijn petje af voor hem want voor mij is het al moeilijk maar ik weet voor hem nog veel en veel moeilijker.
Gelukkig komen na de dips ook weer momenten waar we samen grapjes kunnen maken,en ergens heen kunnen gaan of even samen kunnen ontspannen.
Maar het blijft kwetsbaar en teer bij hem.
