Dit is echt niet fijn voor beide niet,de discussies worden eindeloos en het wordt van kwaad tot erger gemaakt.(vermoeiend....)
Mede door mijn vriend zijn autisme(asperger)wordt het uitgediept tot het bittere eind,zo voelt het voor mij.
Terwijl hij het voor zijn gevoel alleen maar duidelijk wil hebben waar de schoen knelt.(eerder is het niet goed)
Dit is echt voor beide heel vervelend en je kunt er eigenlijk allebei niets aan doen,daar zijn we vandaag weer uit,GELUKKIG!
Maar toch gebeurt dit af en toe weer,en dat gaat niet over dat weten we allebei,het enige wat we kunnen doen is het te nemen zoals het is.
Gebeuren doet het toch zonder enig opzet van beide partijen,geen van beide is schuldig of iets kwalijk te nemen,daar moeten we ook beide van bewust blijven op die momenten.
Moeilijk ja.....dat blijft het wel.
Mee leren omgaan blijft ook moeilijk,zowel voor mij maar ook voor hem,gevoel
kun je niet zomaar loslaten of wegstoppen,dat is er gewoon of je het nou leuk vindt of niet.
