gevoel van veiligheid 2(vervolg)

Helaas komt alles wat betrekking heeft op mijn persoonlijke situatie zeer "hard" binnen.
Als gevolg hiervan hoef ik maar een bericht te horen de media en ik denk dat mijn wereld
vergaat.
Ik ben direct bang om mijn basisbehoeften voor mij en mijn gezin te verliezen en wordt hier zeer angstig van.
Nee,mijn gevoel van veiligheid is nooit hersteld.
Waarschijnlijk ook omdat ik als autist ook geen steun kan ontvangen.
Door deze vroegere ervaringen vooral het wegvallen van mijn moeder moest ik ook te vroeg voor mezelf zorgen (te vroeg geparentariseert) en heb ik een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik moest het zelf doen en had niet de luxe dat iemand dit opving vandaar dat ik er van mezelf altijd moet zijn (zonder de veiligheid of backup) wat me ook in een burnout heeft gebracht.
(volgens mijn gevoel heb ik niet de luxe om er even niet te zijn en voel me ook zeer verantwoordelijk en voel me niet veilig en alles is bedreigend )en dat nekt me voortdurend.)
Ja,ik zal deze trauma's wel verwerkt hebben,maar deze hebben me beschadigt en hebben me gemaakt tot wie ik nu ben en hoe ik me nu voel.
Medicijnen,rationaliseren,logisch denken en mijn gezin houden me op de been.
Ja,want ook voor hun zal ik er altijd zijn en ze die veiligheid geven die ik zelf nooit heb ervaren.
Dat is zwaar maar doe het wel opdat mijn zoon een evenwichtig leven zal ervaren
met veiligheid,kansen en geluk.

W

gevoel van veiligheid 1(geschreven door mijn vriend)

Constant is het een gevecht mijn gevoel van veiligheid en het weg rationalisteren van mijn
doem gedachten .
Helaas heb ik geen prettige jeugd gehad.
Mijn moeder is ernstig ziek geworden toen ik 8 jaar oud was en is na veel pijn na 3 jaar overleden.
In deze periode heb ik veel trauma's opgelopen waar ik nu nog last van heb (mijn moeder gilde van de pijn en ik voelde me zeer machteloos).
Toen mijn moeder overleed riep ze eerst in paniek dat ze blind werd en daarna overleed ze.
Dit was voor mij zeer schokkend en toen stortte mijn wereld direct in.
Mijn veiligheid viel direct weg.(ik wist dat ze ziek was maar besefte niet dat ze dood ging).
Nergens en door niemand werd ik hiermee geholpen (er was geen aandacht voor).
Direct gingen mijn school prestaties achteruit en maakte helemaal geen contact meer met kinderen.
Ik heb in mijn latere leven ook geen normale opleiding meer kunnen volgen.
Wel als volwassene heb ik nog verschillende studies gevolgd om zo toch op een Mbo niveau uit te komen,wat me heel veel kruim heeft gekost.
Mijn leven is sterk hierdoor beïnvloed versterkt door mijn autisme.
Een kind kan dit zowieso nooit alleen verwerken laat staan een asperger.
Mijn vader heeft ook autisme (ongediagnostiseerd) en had niet eens in de gaten wat er in me omging.
Vanaf die tijd voel ik me constant op mijn hoede en bedreigt en onveilig en angstig.