Dus dit wordt mijn honderdste bericht een mooi rond getal vindt ik.
Het is hier nu Carnavalsvakantie en het verloopt hier thuis vrij rustig moet ik zeggen,GELUKKIG!
Ik moest nog twee dagen werken om nu twee dagen vrij te zijn,dat is altijd vervelend in de schoolvakanties.
Mijn vriend zit nu helaas zelf niet goed in zijn vel,het lijkt wel een cyclus wat zich steeds herhaald en hem er iedere keer weer bijna...onderdoor trekt,ja depressief heel erg veel dips die heel diep gaan.
Eigenlijk niet om aan te zien en niet te verdragen om te weten dat het steeds weer zo is en terug komt,je verdringt het meer kan je niet doen,ja steunen maar veel kan je niet.
Hij zelf kan het soms echt niet meer verdragen,een lijdensweg is het dan.
Vandaag gaat het ietsje beter met ups en downs,maar hij gaat weer door en laat zich niet vellen door deze vreselijke plaaggeest,ja zo noem ik het maar,het komt je steeds weer vervelen en doodmoe maken.
Gelukkig dat de medicijnen hem er een klein beetje bovenop houden en hem ook zo weer eruit trekken.
Ja ik had liever iets vrolijkers geschreven in mijn honderdste bericht,maar het is nu even zo.
