De cognitieve therapie is voor mijn vriend een hele verademing,ik merk echt dat hij
hier iets aan heeft.
Het is niet zo erg op gevoel gericht(het pappen en nat houden dmv praten)maar puur wetenschappelijk(vanuit theorieën)bekekenen en benadert vanuit de psyche van een mens.
Dit geeft hem op een duidelijke heldere manier uitleg waarom hij met bepaalde problemen in de knoei zit of is gekomen.
Door dit helder inzicht te krijgen kan hij er meer meedoen,het is nu zijn doel om niet proberen in de toekomst te leven of in het verleden maar steeds een beetje meer in het heden/nu.
Dit is voor hem erg moeilijk maar daardoor kan hij ook niet genieten van het moment.
Ook zal hij zijn angsten moeten accepteren voor de toekomst maar ook nog van het verleden maar deze niet zwaarder laten wegen dan het moment van NU.
Dit is voor hem heel heel erg moeilijk en zal dit met kleine stapjes hele kleine stapjes moeten gaan loslaten.....
Al kan hij maar 10 minuten per dag in het nu leven dan is dat voor hem al heel veel.
Dit is een proces dat heel lang gaat duren....want hij leeft immers zijn hele leven
al op die andere manier die hij wel kent...
De manier van leven die hem angstig maakt...met alle gevolgen die erbij komen.
Gelukkig hebben we hele goede begeleiding vanuit GGZ en de thuisbegeleiding is prima
dus een keer komt het een heel eind goed...
