Smetvrees en angst voor ziektens

Mijn vriend drinkt altijd al uit zijn eigen bekertjes,gebruikt altijd hetzelfde bestek,zelfs zijn eigen koffielepeltjes heeft hij.
Voor de visite gebruiken wij andere kopjes en zelfs andere koffielepeltjes omdat mijn vriend er echt niet tegen kan als er iemand anders uit drinkt,vindt dit niet prettig en het voelt voor hem onveilig,niet proper genoeg.
Ik zelf vindt dit niet fijn dat het zo is maar accepteer het wel ondertussen,vroeger wilde ik er nog weleens tegenin gaan maar dat gaat niet het is hardnekkig,en zelf baalt hij er ook van dat hij dat heeft.
Toen hij nog thuis woonde bij zijn vader dronk hij altijd uit plastic bekertjes weet ik nog,zodat hij zeker wist dat er nog niemand uit gedronken had.
Ook als wij op vakantie gaan nemen wij altijd eigen bekertjes mee en een plastic borden van zo´n campingset.
Zelf vindt dit ook wel prettig omdat ik ook wel erg snel ergens vies van ben,als kind had ik dit nog erger dan nu herinner ik me wel.
Mijn vriend zegt vaak jij hebt het ook,hij bedoeld dan autisme,maar dat is niet zo dat weet ik zelf wel,ik ben veel handiger in het sociaal verkeer tegenover hem.
En dat weet hij ook goed dat dat niet zo is,maar ik ben wel een heel gevoelig mens en heb wel enigzins trekjes maar dat hebben wel meer mensen.
Nu begint ons zoontje echt een beetje smetvrees te krijgen,hij wast zijn handen zeker als hij uit school komt,zonder dit te doen gaat hij echt niet aan tafel,op zich normaal,maar voor hem moet dit echt anders vindt hij het eten vies,en eet hij gewoon echt niet.
Terwijl,hij toen hij kleiner was,5 of 6 jaar zijn handen niet wilde was en zo aan tafel ging hoe vies zijn handen ook waren.
Ook vindt hij het vies als er iets smerigs op tv is dan eet hij zijn eten niet meer op,als zijn vriendinnetje hier is wil hij dat ik de wc bril schoonmaak als zij naar de toilet is geweest anders durft hij er niet meer op,vindt dit erg vies.
Ik denk dat het nu erger is ook door alle commotie rond de Mexicaanse griep.
Gisteren kreeg onze poes haar jaarlijkse inenting en een vlooienpipet in haar nek en dan durft hij haar niet meer aan te raken omdat de dierenarts heeft gezegd een half uur niet meer aaien ivm
met dat spul,dan is hij al bang dat hij bijv. dood gaat hiervan als hij het maar een beetje aan heeft geraakt.
Van schimmel wordt hij ook panisch als dit al heeft gezien,dan blijft hij hierover vragen stellen
of hij dan ziek kan worden of er dood van kan gaan.
Ik leg hem dat dan uit dat het niet zo erg is en dan nog blijf hij om duidelijkheid vragen,ik moet hem dan echt afremmen hierin en zeggen dat het genoeg is geweest.
Zo zijn er nog heel veel meer dingen waar hij bang of vies van is,momenteel komt het misschien door de drukke Decembermaand die in aantocht is en zal het daardoor wel erger zijn denken wij ....
Maar wij houden het nu heel goed in de gaten samen,omdat het toch wel erger aan het worden is
vinden wij allebei.
En ondertussen proberen we toch wat meer duidelijkheid te scheppen en het toch min of meer af te remmen zover dat lukt.

Huishoudelijke hulp

Sinds drie weken hebben we Dinsdagsmiddag´s hulp in de huishouding dat is wel heerlijk,dit is nu voor tijdelijk omdat de grote beurten al langere tijd steeds meer achter gaan lopen.
En wij vooral ik,nu echt zoiets had van dit wil ik niet langer,via mijn vriend zijn thuisbegeleiding hebben we dit kunnen realiseren,al jarenlang tobben we zelf aan en doen het toch steeds zelf op ons tandvlees,we ontlasten steeds elkaar.
En echt het is een verademing moet ik zeggen,de keukenkastjes zijn weer eens van binnen lekker schoongemaakt,met mij samen dan wel,ik kan het niet helemaal los laten.
En de badkamer is vorige week heerlijk gesopt en geschrobd,wel vindt ik het moeilijk om zelf niet mee te helpen,maar ik ga dan ondertussen iets anders doen waar ik allang niet aan toe ben gekomen.
Ik ruim de badkamer uit en zo dat ik ook weer alles zelf terug kan zetten.
Vandaag zijn alles deuren weer eens afgedaan,waar ik of mijn vriend niet gauw aan toe komen,harstikke fijn en het voelt goed.
Doordat ik zelf een burn out heb gehad moet ik erg waken over mijn grenzen en dus niet als ik al gewerkt heb s´morgens meteen door te gaan hier thuis.
Ik moet echt rust nemen en even gaan zitten,en ook uitkijken als de hulp hier is dat ik zelf niet daarna nog door blijf gaan met grote huishoudelijke klusjes.
Liefst zouden wij het helemaal zelf doen en hebben dat ook altijd samen gedaan maar nu gaat het gewoon even niet en zullen we dit moeten accepteren.
Mijn vriend houd zich afzijdig als de hulp er is en laat dit geheel aan mij over omdat hij moeite heeft om iemand aan te sturen en hij kan dit ook niet op zich nemen,is hier niet assertief genoeg voor.
Het is een geweldig meid die hulp,jong en heel rustig maar dat is hier wel fijn.
Ze komt maar twee uurtjes op ons verzoek dit is ook lang genoeg en dan is er toch steeds weer iets aan de beurt geweest.
Vandaag heb ik ondertussen boven gestofd en in de gang en mijn vriend had vanmorgen de raam en voordeur buiten al gewassen,want ook hem stimuleert dit om op Dinsdag een extra klusje te doen,maar moet dit wel in blokken delen en daarin ook niet doordraven.
Maar ik moet zeggen dit lukt hem erg goed de laatste tijd dan bedoel ik in het het huishouden niet in de andere zaken)bank,ziektekosten verzekeraars,en alle administratie wil hij strak in de hand houden.
Door energieklachten en rugklachten van mijn vriend is dit ook zover gekomen en omdat ik het gewoon even niet meer allemaal kan.
Als alles weer een beetje op orde is wil ik het toch weer zelf over gaan nemen,ondanks het nu echt heel erg veel druk wegneemt hier.

Dwang en uitputting

De laatste week steekt de dwang weer de kop op bij mijn vriend,hij is doorlopend met bankzaken bezig(financiën)om dit zo goed mogelijk geregeld te hebben.
En dat is goed dat iemand dit uitzoekt maar niet dagenlang met een rekenmachine en na dagen
helemaal erdoorheen zitten omdat de energie op is.
Hij geeft zelf ook toe dat hij weer last van dwang heeft en dit ook niet wil,het lijkt wel of het nieuwe medicijn de Efexor dit niet voldoende onderdrukt omdat het met de Fluvoxamine een stuk minder was.
Maar of dit werkelijk daardoor komt is onzeker,wel heb ik afgesproken dat ik er niet meer mee bezig ga,ik win het toch niet van die dwang die is sterker als ik en hij bij elkaar.
Nu hebben we afgesproken dat ook hij met de time timer gaat werken om zo zijn tijd te begrenzen,en deze hem dan af moeten remmen in zijn bezigheid die doordraaft.
Het is heel moeilijk ons zoontje heeft ook last van dwang en gebruikt hiervoor ook de time timer dus wat goed is voor jong is ook goed voor oud zullen we maar zeggen......in dit geval.
En door door te draven in zijn activiteiten(dwangmatig)krijgt hij uitputting(batterij weer leeg)
en door de uitputting krijgt hij weer angst en wordt hij weer depressiever.
Dus is het kringetje weer rond en dat moet doorbroken worden dus deze keer gaan we met de time timer(wekkertje wat tot een uur kan worden ingesteld om de tijd te begrenzen)
Hopelijk is de time timer sterk dan wij.We zullen het zien wie wint.

Eten en commentaar

De laatste tijd is er steeds commentaar op het eten door ons zoontje,er is altijd wel iets niet goed
of het is te pittig of er zit een smaakje aan wat niet bevalt,te warm, te koud,te dik of te dun.....etc. etc......
Of hij moet ergens aan denken wat vies is en lust dan zijn eten niet,heel vervelend en wij zijn dat nu ook echt even zat.
Dit is wel vaker zo geweest maar op het moment is het wel weer veel erger aanwezig.
Ik heb ook al vaak gezegd van je mag de groente kiezen en wat hij erbij wil eten maar hij weet altijd wel toch ergens iets bij te vinden wat niet goed is volgens hem.
Ik snap ook wel dat hij dat zo beleeft en dat het voor hem heel overweldigend kan zijn(zijn gevoel, smaak,geur)maar dat houdt niet in dat je altijd maar commentaar kan hebben terwijl wij ons uiterste best doen om de maaltijd voor hem zo goed mogelijk te combineren(en rekening houden met zijn wensen)
Gisteren hebben wij het met hem besproken en hij begrijpt het wel maar blijft toch nog steeds zeggen maar "ik mag toch wel zeggen als ik iets niet lekker vindt",ja,dat mag maar niet steeds weer,in één maaltijd drie dingen niet goed is wel veel en dan elke dag.
En dan nog niet te hebben op de klagende toon waar dat dan op gezegd wordt,het is hem nu wel duidelijk maar dit wil niet zeggen dat hij dit meteen goed kan,maar hij gaat er op letten.
En dat doet hij ook wel,hij gaf aan zelf het ook niet fijn te vinden om dit zo te ervaren en te doen tijdens het eten.
En eten is toch eigenlijk een rustmoment om even samen de dag door te nemen,maar ook dit neemt hij dan te letterlijk en praat dan ook nog aan één stuk door tijdens het eten.
Dit is ook moeilijk af te leren,en zijn mouwen omhoog doen"nooit van gehoord"en goed aan tafel gaan zitten ook niet.
Elke dag moeten wij dat zeggen,echt elke dat opnieuw en dat maal 8 jaar,hij doet zijn best en een keer..........valt het eurootje wel,dat weet ik uit ervaring,en dan zit het er ook echt in.
Maar hoelang het duurt weet je nooit,bij mijn vriend werkt dit ook zo,soms een jaar of langer duurt het voor hij iets op een anderen manier gaat doen en als hij het dan doet blijft hij het ook zo doen,ook al moet het dan soms ineens niet................moeilijk blijft het.
Maarja,we weten waar het aan ligt dus dat maakt het anders en begrijpelijker,maar soms verlies je je geduld toch wel.