sporten en autisme

Ik blijf het moeilijk vinden om te zien hoe ons zoontje meedoet met het handballen,hij is erbij  en hij doet mee  met het spel,maar daar is het dan ook wel meegezegd.
Wij komen daar bij de training waar hij nu 1 1/2 jaar traint en hij zegt tegen niemand iets...hij  weet niet hoe hij moet doen net voor de training.
Ga je gooien met de bal of blijf je nog even staan,de meeste kinderen gaan lekker met een bal gooien en spelen samen,hij niet..
Hij gooit nu een bal naar mij en ik gooi hem dan terug naar hem,om deze  tijd voor hem op te vullen.
Met de kinderen wisselt hij geen woord,hij geeft antwoord als het nodig is en dat is het dan wel.
Ik vindt dit niet fijn om te zien maar het is zo,hij vindt het moeilijk om iets te zeggen en weet niet wat hij moet zeggen,geeft hij aan.
Vorige week had ik het met hem erover om een andere sport te gaan zoeken die beter  bij hem past,waar je minder met elkaar moet...het is immers een teamsport.
Dit viel niet in goede aarde hij werd boos, "ik nam hem alles af" kreeg ik te horen en hij ging immers om te sporten omdat dit goed voor hem was(zijn doel) en hij gaf aan hiermee tevreden te zijn.
Ik heb ook gezegd dat hij er niet onderuit hoeft maar dat ik dacht dat hij het ook niet fijn vond.
Ik ga hem dit zeker niet ontnemen,maar hoop wel dat hij gaat beseffen dat hij vaak met tegenzin gaat en er misschien toch niet veel uithaalt voor zichzelf, maar er ook niet onderuit durft te gaan,hij zegt ook "dat vindt de leiding niet fijn als ik ermee stop"waarop ik zeg daar hoef jij niet naar te kijken,jij moet het leuk vinden.
We laten het even zo en zien wel waar het schip strand,onze thuisbegeleidster geeft ook aan,dat het voor hem nu een gewoonte is geworden en dit ook daarom niet graag op zal geven....en om iets nieuws te beginnen is veel enger en moeilijker voor hem.
Onze begeleidster had het over judo,ik vindt dat echt een contactsport en best intiem,zei gaf aan dat hij hier veel van kan leren en het gewoon kan worden om hiermee om te gaan,ik zie dat anders...het is voor hem een vechtsport en hij houdt niet van vechten,hij is vies van veel dingen ook van lichamelijk contact en weet niet hoe hij moet doen in het aanraken van vreemden dit is echt moeilijk voor hem.
Ik weet van mijn vriend dat hij dit ook echt niet zou gaan doen.
Dan denk ik op mijn beurt kun je dit dan echt weg halen of is dit gewoon bij autisme en kun je hier niet zomaar even overheen stappen...
Het blijft moeilijk.....

computers op de eerste plaats..

Computeren staat op nummer één  als hobby bij de mannen,het liefst  zijn ze daar uren mee bezig.
Ons zoontje begint nu ook al met html,websites maken en achter de schermen
pluizen dit is zeer herkenbaar van mijn vriend die daar ook het liefst  dagen mee bezig zou gaan.
Maar gelukkig zijn er time timers in huis en afspraken hierover gemaakt waardoor dit begrenst wordt,anders zag ik het echt uit de hand lopen.
Ik stel me weleens voor hoe het zou zijn hier als ik hier niet zou zijn,
ze zouden beiden hun eigen dingen doen hiermee lang doorgaan,eten zouden ze misschien wel samen doen denk ik,veel praten over comuters en misschien samen wat tv kijken.
Ik denk dat ze het wel zouden redden samen,alleen dan op hun eigen manier.

Hamsteren......en angst..

Altijd heeft mijn vriend al de neiging tot hamsteren,maar nu is het 10x erger met deze weersomstandigheden.Het slaat echt door nu...
De angst dat de voorraad niet meer in de winkels kan komen neemt de overhand bij hem.
Hij ziet nu "beren op de weg" de vrachtwagens kunnen de winkels niet meer bereiken doordat de wegen niet meer gestrooid kunnen worden andere mensen gaan ook hamsteren en zo raken de winkels leeg en kan hij vooral ons zoontje niet meer te eten geven.
Dit is een heel vervelend gevoel voor hem,ook al praten we erover dat het niet zo is en we nog genoeg in de kelder hebben neemt dit niet af.
Daarom is hij deze week al twee keer alleen boodschappen gaan doen hij heeft bijv. al 24 liter melk gehaald en afbakbrood,terwijl hij anders niet zo snel alleen boodschappen gaat doen.
Daarom ben ik vanmiddag ook nog maar even wat bij gaan halen zodat het voor zijn gevoel weer iets beter erbij zitten.
Wel vervelend dat door al die heftige weeralarmen en berichten over dat het strooizout
op raakt je gevoel zo doordraaft.
Terwijl bij mij dat veel later op gang zou komen,als het ook werkelijk zo is zou dat gevoel pas komen.

Weer een nieuw jaar !

Weer een nieuw jaar voor ons,
wat is er allemaal beter gegaan afgelopen jaar binnen ons gezin met aspergers...
Ik ga 10 dingen opschrijven

1)Mijn vriend heeft veel thuisbegeleiding gehad waar hij weer veel van heeft kunnen leren,
niet zaligmakend maar wel ondersteunend zowel voor hem en voor mij en ons zoontje.
2)Ons zoontje heeft medicatie gekregen dit jaar en dit heeft veel rust gebracht in ons gezin
3)We hebben drie maanden huishoudelijke ondersteuning gehad en hebben de zaken nu weer
een heel stuk beter op orde,dit voelt goed
4)mijn vriend heeft andere medicatie waar hij zich iets beter bij voelt en waar hij niet dik van wordt
dus voor hem een beter gevoel hierbij,af en toe een beter moment hierdoor.
5)We hebben beter met elkaar om kunnen gaan,meer geduld gehad naar elkaar toe.
6)Ik heb na een inzakker op mijn werk door de wisselende diensten,afgelopen jaar mijn
werk wel weer op kunnen pakken in dagdienst en goed vol kunnen houden.
7)We hebben weer eens een echte kerstboom gezet,oliebollen zelf gebakken een staatslot gekocht en rustig de kerstdagen door kunnen brengen samen.
8)we hebben weer heel veel geleerd naar ons zoontje toe en gebruikt in de praktijk met betere
resultaten en minder frustraties zowel voor hemzelf als voor ons.
9)Ons zoontje heeft het erg goed gedaan op school en heeft dit jaar niet één keer op de gang gezeten door storend gedrag.
10)Er is uitleg op school aan de kinderen uit ons zoontje zijn klas gegeven over het syndroom van asperger en hierdoor is er veel begrip ontstaan voor hem,dit voelt erg goed voor ons.


Kortom een beter jaar was het voor ons,ook al voelt het niet altijd zo dat er verbeteringen zijn het is wel zo.
Dit jaar 2010 gaan we er weer volop voor en mijn goede voornemen is dan ook nog meer geduld op te gaan brengen voor ons zoontje wat betreft het autisme,eerder tot tien tellen en niet mezelf uit de tent laten lokken in ellenlange discussies die je toch niet snel wint.
Ook naar mijn vriend toe het begrip voor de stoornis blijven behouden,hem toch af blijven remmen in doorslaande dingen dit kan hij echt niet zelf in de hand houden.
Ook beide mannen doen hun best om het voor mij zo aangenaam mogelijk te maken en werken elke dag weer hieraan dat moet ik zeggen.!!

Iedereen namens mij een heel goed en beter 2010!!!