Vaderdag 2010

Vaderdag,deze keer was het een fijne vaderdag vond ik persoonlijk,er zijn andere voorgaande jaren geweest die minder goed verliepen als deze keer.
Sommige jaren was het voor mijn vriend erg zwaar ivm steeds op de loer liggende depressies.
Ik had het idee dat het dit jaar beter was.... mijn gevoel en waarneming.
Ons zoontje had croissantjes gebakken helemaal zelf!Echt vol trots was hij en hij had ze ook echt goed en mooi opgerold(zie foto)en daarna nog bestreken met een beetje koffiemelk.
Met de croissantjes en koffie zijn we naar boven gegaan om de vaderdagvader te verassen,deze had er zin.
Ik had met ons zoontje afgesproken hoe we het gingen doen,de volgorde etc.
Dus dat verliep goed,hij kon dit jaar wachten tot na het ontbijt om de cadeautjes te geven,heel goed!Een vooruitgang...
Op school hadden ze een witte zakdoek mogen versieren met textielstift en het resultaat was erg leuk en kleurrijk.
Ook een mooi gedicht had hij hierbij(bij de zakdoek)gemaakt....dit gaat als volgt...


PAPA
snotter maar veel
want je hebt last van je keel
en voor tranen van geluk
niet voor tranen van verdriet
maar voor dat niemand je tranen van geluk ziet
je bent lief en sportief
er is geen ander als jou
dat is de reden dat ik zo van jou hou

Rondom stond nog in kleuren TOF,nr 1,LEUK,Super,COOL,PAPA IS mijn nummer 1

De cadeautjes gegeven en mijn vriend was helemaal tevreden ermee,s'middags zijn we naar mijn vriends vader gegaan.
En daarna zijn we bij mijn ouders gaan grillen/gourmetten wat ook sinds jaren gezellig was en
lekker!
Wel moest ons zoontje onder het eten een pilletje(halve ritalin 5mg) bij slikken want de
dag(drukte) kwam er nog wel uit,hij wordt dan een beetje grof in zijn mond en kijkt dan naar de
reacties van mijn broer en ouders..maar na een kwartiertje trekt hij dan weer helemaal bij en is ook dan ook weer beter aan te sturen en redelijker.
Dus dit jaar was het een leuke vaderdag ...nu op naar de vakantie!

goed gesprek met psychiater

Van de week hebben we een heel goed gesprek gehad met een psychiater,dit heeft mede ook dankzij de cognitieve therapie veel verduidelijking gebracht voor ons wat betrefd mijn vriend zijn knelpunten,bij zijn autisme(asperger) heeft hij ook een trauma opgelopen doordat zijn moeder jarenlang ernstig ziek geweest is en plotseling is overleden waar hij bij was.
Dit is zo heftig voor hem geweest zodat hij een trauma hierdoor heeft opgelopen,daarna is hij door niemand opgevangen.
Zijn vader zei:hij huilt het er wel uit,laat hem maar huilen en wilde geen hulp van niemand.
Zijn familie,ooms en tantens,die had zijn vader zo de deur uit,als die kwamen om te steunen en te praten.
Daar had hij geen boodschap aan,ze deden verder "niks" verteld hij nog weleens(hij bedoeld dan huishoudelijk)
Enzo is mijn vriend zelf al die jaren aangesukkeld met daarbij nog allerlei tegenwerking van alle kanten.(door eigen familie,schoonfamilie,een fietsongeluk,problemen op het werk etc.autisme...)
Nu zijn we zoveel jaren verder maar hij zit er nog steeds mee elke dag,niet bewust maar wel onbewust,hierdoor heeft hij angst en van angst wordt je depri als dit steeds maar aanhoudt.
De psychiater had hier veel begrip voor en stelde voor om Emdr te proberen,helaas gaat deze psychiater binnen twee weken weg bij het GGZ maar deze heeft een eigen praktijk en er wordt nu gekeken of mijn vriend doorverwezen kan worden naar haar praktijk om verder te gaan met zijn traumaverwerking,hij ziet dit wel zitten en hun ook bij het GGZ.
De cognitieve therapie gaat binnenkort stoppen(afbouwen),dat is klaar,alles is duidelijk en kan hij hier zelf verder mee.
Eerder zou hij hier ook allemaal nog niet aan toe zijn geweest,het is nu het juiste moment en wij staan er open voor.
Ik ben benieuwd of het allemaal werkelijk gaat gebeuren,we wachten rustig af.

Indicatie is verlengd

Gelukkig is na een vervelend telefonisch gesprek met iemand van het CIZ toch een verlenging binnen gekomen van twee jaar?(voor de thuisbegeleiding).
Ik stond er wel van te kijken omdat het gesprek met die man die ik aan de lijn had niet lekker liep...
hij stelde bijv. voor of het voor mijn vriend niet iets was om naar een dagopvang te gaan....waarop ik als antwoord gaf; dat het voor iemand die maar net de dag door kan komen,depressief is en daarbij moeite heeft met contact te maken geen optie is,en zeker niet op dit moment.
Verder vond hij de zorgvraag erg op zijn vaderrol gericht,omdat hij veel begeleiding krijgt in de opvoeding naar ons zoontje toe vond hij dit weer meer bij jeugdzorg thuis horen,terwijl de zorgvraag voor mijn vriend is bedoeld..
Nou ik heb in het gesprek zo goed mogelijk alles toch naar voren proberen te brengen en dat is schijnbaar dus toch gelukt.
Terwijl die man nog contact op zou nemen met onze thuisbegeleidster wat hij helemaal niet meer gedaan heeft,ik denk dat hij het ondertekend heeft en op de post heeft gedaan zo van laat maar zitten.
Wel heeft hij voor het tweede jaar de indicatie teruggebracht in klasse...dwz minder uren begeleiding,maar dan zijn we ook alweer een jaar verder en komen we daar denk ik wel mee uit.
Plus dat er voor ons zoontje nog altijd weer een nieuwe aanvraag gedaan kan worden,want die is eerder afgewezen(door jeugdzorg) omdat mijn vriend al een indicatie had die gericht was op de opvoeding...etc.
Ik vond het in ieder geval een heel naar gesprek met als slotvraag of mijn vriend wel goed sliep??ik had echt zoiets waar is dat belangrijk voor...maar heb meteen aangegeven dat hij niet goed sliep en ook slaapmedicatie heeft,wat ook zo is.
Gelukkig lag al na twee dagen de verlenging in de bus en kan ik het gewoon weer loslaten....en er niks meer mee doen.

Proberen te leren leven in het heden

De cognitieve therapie is voor mijn vriend een hele verademing,ik merk echt dat hij
hier iets aan heeft.
Het is niet zo erg op gevoel gericht(het pappen en nat houden dmv praten)maar puur wetenschappelijk(vanuit theorieën)bekekenen en benadert vanuit de psyche van een mens.
Dit geeft hem op een duidelijke heldere manier uitleg waarom hij met bepaalde problemen in de knoei zit of is gekomen.
Door dit helder inzicht te krijgen kan hij er meer meedoen,het is nu zijn doel om niet proberen in de toekomst te leven of in het verleden maar steeds een beetje meer in het heden/nu.
Dit is voor hem erg moeilijk maar daardoor kan hij ook niet genieten van het moment.
Ook zal hij zijn angsten moeten accepteren voor de toekomst maar ook nog van het verleden maar deze niet zwaarder laten wegen dan het moment van NU.
Dit is voor hem heel heel erg moeilijk en zal dit met kleine stapjes hele kleine stapjes moeten gaan loslaten.....
Al kan hij maar 10 minuten per dag in het nu leven dan is dat voor hem al heel veel.
Dit is een proces dat heel lang gaat duren....want hij leeft immers zijn hele leven
al op die andere manier die hij wel kent...
De manier van leven die hem angstig maakt...met alle gevolgen die erbij komen.
Gelukkig hebben we hele goede begeleiding vanuit GGZ en de thuisbegeleiding is prima
dus een keer komt het een heel eind goed...