zwaarmoedig....en zeer overprikkeld

mijn vriend blijft zwaarmoedig en overprikkeld......heeft nog steeds meer downs dan ups...hij
heeft van de week een paar keer NEE moeten verkopen aan ons omdat hij
het echt niet trok!Heel frustrerend voor hem,niet leuk voor ons maar wij
hebben wel begrip voor zijn toestand,hoe hij zich nu voelt.
Samen met ons zoontje ben ik naar de bioscoop geweest mijn vriend kon echt niet
mee,teveel prikkels voor hem overal op dit moment.
Ook de politiek blijft voor onrust zorgen want niks is duidelijk voor hem hoe gaat het
allemaal verder in de toekomst.
Ik vindt het ook heel erg voor hem en van de week was het voor mij ook even allemaal teveel..
maar vandaag gaat het weer wat beter,de thuisbegeleiding is geweest dus dat is ook wel lekker die steun aan huis met heel veel begrip voor ons allemaal.
Het is een kanjer met heel veel inlevingsvermogen en verstand van zaken.
Naar zumba geweest vanavond en dat is ook heel lekker ontspannend dat heb je dan net even nodig.

Energie verdelen

Het lukt ons vrij aardig om onze energie te verdelen en daarmee bedoel ik bij ons alledrie.
We hebben deze week ons ritme goed aangehouden en dat geeft een goede structuur merk ik.
Op tijd opstaan,eten,aankleden op tijd naar school,(ik naar mijn werk)....tussen de middag
op tijd is de tafel gedekt!ja dat doet mijn vriend goed!!!
Zodat onze zoon als hij tussen de middag thuiskomt meteen aan tafel kan gaan zitten,zijn pilletje in kan nemen en dan zijn fruit op kan gaan eten.En daarna een boterham kan gaan eten...het is voor hem dan ook duidelijk als de tafel gedekt is dat er meteen gegeten moet worden.(en niet meteen aan het spelen gaat)
Om drie uur als hij weer uit school komt gaan we eerst wat drinken met een koekje en dan tot vijf uur doen we iets voor ons zelf.
Om vijf uur gaan we stoppen(en komt de computer niet meer aan)en om half 6 is het avondeten....dan de tafel afruimen,
mijn vriend gaat dan van zes tot zeven uur boven rusten en tv kijken.
Mijn zoontje en ik gaan dan samen tv kijken of iets anders doen,om 19.00 komt mijn vriend naar beneden en zijn we nog even gezellig samen.
Rond kwart voor acht,ga ik met ons zoontje naar boven,tandenpoetsen....pyama aan etc..
dan gaat hij nog wat met mij praten als het nodig is....lezen kan hij dan nog of tv kijken
tot negen uur.
Om negen uur moet alles uit bij hem en moet hij gaan slapen.
Ik ga dan naar beneden en kijk samen met mijn vriend TV de ene keer iets wat hij wil zien de andere keer is het iets wat ik wil zien,of we kijken samen een filmpje.
Rond kwart over tien(nu het vroeger donker is)gaan we richting ons bed ....tandenpoetsen,spullen klaarzetten voor de volgende dag ,mijn vriend doet dan nog een brand en sluitronde(alarm aan etc.)
En gaan we lekker in bed nog wat lezen,tv kijken.
Zodat we aan voldoende rust toekomen,want de volgende dag gaat de wekker toch weer op tijd...en begint alles weer van voren af aan.

en dan weer thuis...

Afgelopen Zondag is mijn vriend weer naar huis gegaan,we hadden dit Vrijdag zo afgesproken, en het was goed zo....hij had even tijd voor zichzelf gehad en de rust en de ruimte om dit op papier(notebook) te zetten...in een rustige kamer.
Het heeft hem goed gedaan om alles op een rijtje te zetten letterlijk en figuurlijk,maar hij is wel heel erg moe teruggekomen...van alle prikkels die buiten zijn(rustige)kamer erbij kwamen(de sociale contacten het vragen om medicatie het eten in een zaal met "vreemde"mensen)
Toch heeft hij wel een aantal ook erg hele fijne gesprekken gehad daar,die hem goed hebben gedaan(waaronder gesprekken met twee met mensen die daar ook opgenomen waren,en met één iemand van het personeel)
Het gesprek met de psychiater Vrijdag was minder die maakte een onverschillige indruk(vond ik)en wilde alleen maar weten welke medicatie er op de lijst moest komen en hoelang de opname zou zijn....de rest daar ging hij niet op in "het hoe en waarom hij daar was gekomen"
De verpleging nam het verder wel goed over....gelukkig.

Nu thuis wil hij toch weer alles kunnen wat hij van te voren ook kon en dat gaat nu echt niet...
dat is even moeilijk,hij loopt nu echt tegen grenzen aan die niet lekker voelen.
Maar door veel te rusten en zijn taken niet te groot te maken zal het heel heel langzaamaan
iets beter gaan.
Maar ik vindt het fijn dat hij weer thuis is bij ons en ons zoontje ook en hij zelf ook maar wel vermoeiend voor hem....merk ik.

En het slechte nieuws is....mijn Asperger is gecrasht

Helaas ook slecht nieuws deze week is mijn vriend gecrasht, het zat er al aan te komen met de nieuwe regering en al die nieuwe plannen.Enorme BEREN op de weg ziet hij dan.
Afgelopen Maandag heb ik contact gehad met het GGZ het ging echt heel slecht met mijn vriend,alles zag hij zwart en ik kwam er niet doorheen.
Dus ben ik gaan bellen de casemanager was er niet en heb ik een vervanger aan de lijn gehad en het verhaal voorgelegd over een opname gesproken maar die kon hij op dat moment niet aan.
Ik werd goed gerustgesteld er werd gezegd dat ik altijd kon bellen en er actie zou komen indien nodig.
Ik heb hem Oxazepam gegeven en een slaaptabletje zodat de rust weer terug kon keren wat niet erg lukte.
Dinsdag naar het Ggz met hem geweest na mijn werk en daar hebben we samen een gesprek gehad bij het GGZ met de psychiater en de casemanager van hem,daar hebben we besloten om nu niets aan de medicijnen te doen (en dat zijn er nog al wat) maar eventueel toch aan een opname
te denken voor een paar dagen zodat hij een TIME OUT heeft en weer een beetje kan resetten,
want dan kom ik er ook niet meer doorheen.
Uiteindelijk is hij afgelopen Vrijdag opgenomen en heeft hij tot morgenmiddag rust om even
alles op een rijtje te zetten.(vrijwillige opname met alle vrijheden)
Het valt voor hem niet mee,de rust is heel erg goed voor hem en weinig prikkels,maar dat hij met mensen contact moet maken valt hem toch erg zwaar merkt hij.
Hij moet zijn eten gaan eten met andere mensen,hij moet zijn medicijnen halen(ze komen die ook wel brengen als het niet gaat)
Vrijdag heb ik voor hem gevragen of hij op zijn kamer kon eten de grote buitenwereld was nog te eng voor hem en dat was geen probleem.
Het personeel is erg vriendelijk en begripvol maar de confrontatie naar de buitenwereld is voor hem wel weer een bevestiging hoe beperkt hij is door zijn autisme.
Als ik er bij ben is het een heel stuk makkelijker voor hem,ik ben zijn rolstoel uiteindelijk.
Toch is hij wel naar buiten gegaan en in de huiskamer gaan zitten dus dat is wel goed,ook is hij vanmiddag in de gezamelijke ruimte gaan eten.
Morgen mag hij weer naar huis dus dan heeft hij die prikkels niet meer van de contacten die toch moeilijk zijn,hij is toch wel een paar keer een gesprekje aangegaan met een iemand daar en vond dat dan toch wel weer prettig.......dat is het dubbele eraan,het is zo moeilijk.
Ook heeft hij een fijn gesprek gehad met een verpleger vanmorgen gaf hij aan,vanmiddag ben ik even op bezoek geweest maar ik merk dat hij nog erg moe is o.a. van alles wat hij probeert te verduidelijken door het op papier te zetten.
Daarom de laptop meegenomen zodat hij het uit kon tikken,hierdoor kan hij de controle terug
krijgen.
Ik merk dat ik hier veel dingen extra ben gaan doen omdat hij er niet is,zodat het hier op orde is als hij terugkomt morgen.
Ons zoontje mist hem wel,maar accepteert het wel goed(al is hem niet precies verteld waarom hij naar het ziekenhuis is)
Nou morgen weer een nieuwe dag en hopelijk valt de thuiskomst niet te zwaar ineens weer in een drukkere omgeving met veel meer prikkels.

Rugzakje goedgekeurd

Deze week een goed bericht gehad,na twee jaar is het rugzakje voor ons zoontje na vele brieven en papierwerk goedgekeurd tot Augustus 2014,dus dat is keifijn.
Op school gaat het op dit moment heel goed maar we weten dat er nog vele valkuilen voor hem kunnen zijn,zoals deadlines waar hij niet aan kan voldoen,huiswerk wat hij opkrijgt wat hij niet goed opschrijft,de leraar die wel zijn best doet voor hem doet,maar misschien door zijn onwetendheid over Autisme/Asperger niet voldoende inzicht heeft en niet alles in de gaten heeft,hij(ons zoontje)gaat op zijn tenen lopen omdat hij toch niet zichtbaar moet overpresteren waardoor hij overprikkeld raakt.(overbelasd)
We kunnen er mee aan de gang,binnenkort er is een afspraak gemaakt op school met de intern begeleidster en dan kunnen we ook onze punten duidelijk maken en onze vragen stellen.