Intervieuw in Maandblad

Kort geleden ben ik benadert via mijn blog door een redactrice van een maand- blad, met de vraag om aan een interview mee te werken over iemand met Asperger en de partner van iemand met Asperger,dus een dubbel interview voor het eerst in hun blad met twee personen.
Om zo ook eens de andere kant(de partner) van iemand die "iets" heeft te belichten.
Ik heb contact met haar opgenomen en binnenkort komt er schrijfster hier thuis om een dubbelinterview af te nemen wat dan in hun maandblad gaat verschijnen.
Ik vindt het wel goed om hier aan mee te werken zodat er misschien weer wat meer bekendheid
komt over "Autisme bij volwassenen" bij ons dan Asperger en hoe dat in het dagelijkse leven is zowel voor iemand zelf met Asperger en de partner van iemand met Asperger(autisme).
Wel spannend vindt ik het want ik vindt mezelf iets minder goed kunnen praten ik bedoel me uit te drukken en zeker over mijn eigen gevoel hierbij.
Daar in tegen kan mijn vriend dat wel heel goed,die kan klinisch over zichzelf praten net alsof hij het over iemand anders heeft.
Dus ik ben benieuwd hoe dit verder gaat verlopen en hoe het uiteindelijk op papier komt te staan.
Ze hadden bij ons zelfs een driedubbel interview af kunnen nemen ....maar dat laten we maar
voor wat het is..

"MEE geweest"

Afgelopen Maandag is er iemand van MEE geweest,al snel kwam die mw. erachter dat wij
(ik)al een heel traject had doorlopen en ze al een heel stuk over kon slaan.
Wel kon ze ons wat zinvolle info geven over het een en ander,zoals het Pgb e.d.
Vorige week zijn we bij bureau jeugdzorg geweest en daar is ook een heleboel op zijn plek gevallen omtrent wat voor hulp er moet komen.
Het is nu duidelijk dat er één hulpverlener moet komen voor allebei voor vader en zoon met beide autisme,en dan iemand die daar ook goed in thuis is.
Ook is er heel duidelijk naar voren gekomen dat wij niet teveel zorg willen dit komt omdat wij al altijd alles zelf hebben uitgezocht en ook zeer zelfredzaam zijn.
Dit kan ook een valkuil zijn dat je te lang door gaat en alles op je zelf neerkomt dus overbelast raakt.
Voor ons zoontje heb ik duidelijk gemaakt dat wij ondersteuning en professionele hulp willen om dit naar school toe goed en professioneel te bemiddelen.
En dat ons zoontje een sociale vaardigheidstraining gaat krijgen,daar is hij echt wel aan toe en
aangezien dit bij het GGZ jeugd en zorg pas met 9 jaar start hebben wij er nu al op aan gedrongen wij merken dat hij hier echt om vraagt nu hij bijna 8 gaat worden in Maart.
We werden gelukkig heel goed begrepen bij bureau Jeugdzorg die nu de zaak verder gaat
uitwerken voor ons.
Ook MEE was heel begripvol en gaf ook aan dat het voor ons niet heel veel steun van hun nodig was maar het wel prettig voor ons was om ergens op terug te kunnen vallen als het nodig is,ook omdat hun een onafhankelijke organisatie zijn en dat is ook wel prettig als je al met verschillende instanties te maken hebt.
Of te wel wij kunnen aan de bel trekken indien nodig,dit voelt toch wel prettig!
Eindelijk vragen wij een keer om ondersteuning ook al is het minimaal,het zal ons wel ontlasten en dat is alleen maar goed voor ons als gezin.
Als de omgeving dan ook een beetje meewerkt dan komt het een heel eindje goed.

autisme en handbal

Vandaag had ons zoontje een toernooi van zijn handbalclub,wel leuk om te zien hoe die mini's
bezig zijn het is in de leeftijd van vijf tot zeven,acht jaar.
Dit was voor ons zoontje zijn tweede echte toernooi dus ook de tweede keer dat hij echt een wedstrijd mee speelt.
Net voor de zomervakantie vorig jaar is hij erbij gegaan,en vindt het toch wel leuk ondanks dat het een echte teamsport is.
Je ziet wel echt dat hij anders is als de andere kinderen,die gaan echt meteen samen met een bal spelen en hij draait er wat omheen,en je moet hem ook echt aansporen om er naar toe te lopen.
Hij heeft op die momenten echt veel aansporing nodig,in de wedstrijd doet hij goed mee maar durft niet snel zelf een bal in het doel te gooien(terwijl hij echt goed en hard kan gooien),maar hij heeft het vandaag na veel aanmoediging wel gedaan en daar zijn wij al heel trots op!
Voor hem ook een overwinning en nu snapt hij ook beter wat de bedoeling is van het spel,ook merk je dat hij niemand vraagt om de bal of roept als hij iemand de bal toespeelt.
Eigenlijk zegt hij tegen niemand iets alleen als hem iets gevraagd wordt geeft hij antwoord.
In de auto heen en terug reed een trainster van hem met ons mee en dan is hij de gehele weg erg stil,terwijl hij anders een groot spraakwater is.
Wel lekker rustig voor ons,dus ik kan dan het gesprek in beweging houden want mijn vriend is nou ook niet degene die het gesprek wat dan plaats zou moeten vinden kan beginnen.
Wel was het leuk en ik merk ook dan mijn vriend het leuk vindt om hem bezig te zien en moedigt hem dan ook erg aan,heel leuk en het leukste van alles was dat ze alle wedstrijden gewonnen hadden dus dat maakte het helemaal compleet.

Positief benaderen

Onze opdracht(missie) die we hebben meegekregen vanuit ggz jeugd en zorg om ons zoontje
positief te benaderen en de nadruk te leggen op wat hij allemaal goed doet.
En dus niet de nadruk te leggen op zijn negatieve gedrag dit eerder te negeren of af proberen te remmen.(door dit niet te heftig maken)
Vaak is het zo dat dit heel moeilijk is als hij in een "verkeerde modus zit" dus als hij moeilijk te
doorbreken is(druk en overprikkeld is) in zijn negatieve gedrag wat hij op dat moment vertoond.
Maar we merken nu al na twee dagen dat het goed gaat ,door hem veel te belonen en
te zeggen dat hij het goed doet we wel de vruchten wel plukken.
Maar om dit vol te houden is wat moeilijker want er zal zich ongetwijfeld een stressmoment
voordoen waarin het weer de verkeerde kant in zal gaan,maar dit moeten we met zijn drieën
zien te doorbreken en zo te zorgen dat dit steeds minder vaak voor gaat komen.
We doen ons best!

Rustige Zondagochtend

Het gaat hier een beetje zijn gangetje op het moment,mijn vriend die ligt nog lekker te slapen
en ons zoontje en ik zitten aan de computer.
Heb net lekker een bakje troost op en ga dadelijk wat sporten.
De laatste week is het hier goed gegaan,ons zoontje doet zijn best om alles zo goed mogelijk te doen en dat lukt hem vrij aardig,we mogen niet klagen.
En mijn vriend ook met al zijn ongemakken doet hij het niet zo slecht,alles wat hij kan doet hij
zo goed mogelijk.
Wel is hij vaak moe en niet in staat om veel te doen maar dat zal voorlopig nog wel zo blijven
ook met zijn versleten rug zit het hem niet mee dus dat werkt ook nog tegen,maar hij blijft doorgaan en iedere keer begint hij weer opnieuw.
Ik vindt het knap van hem dat hij ondanks hij zich vaak depressief voelt toch staande houdt en zijn sport en ons er niet bij in laat schieten.
Ik hoop dat het hier zo rustig blijft want dat is voor ons allemaal beter.

Leuke rustige jaarwisseling

Ten eerste wensen wij iedereen een heel goed 2009!

Wij zijn het oude jaar heel rustig uit gegaan...ons zoontje is nog even lekker
van 8 tot half 12 naar bed geweest,want anders duurt het voor hem ook veel
te lang.
En gelukkig kon hij ook in slaap komen deze keer.
Wij hebben samen op de bank lekker met kaarsjes aan en oliebollen die we zelf al een dag eerder gebakken hadden tv gekeken.
S morgens had ik nog gewerkt dus ik was wel een beetje moe,en ik moest vandaag ook werken de eerste dag van het nieuwe jaar dus wij hebben het
lekker rustig aan gedaan.
Om half 12 kwam heb ik ons zoontje uit bed geroepen en is zich toen weer aan gaan kleden voor zijn kindervuurwerk om 12 uur af te kunnen gaan steken.;-))
Wel moest ik lachen met mijn vriend die dacht dat ik eten in een bakje had gedaan en wilde bijna een knalerwt op gaan eten,hij vroeg van te voren wat zijn dat?" ik zei; dat zijn knalerwten" hij had alleen erwten verstaan.
Nou weer een nieuw jaar met veel nieuwe ontwikkelingen voor ons
*pgb budget gaat in
*pgb- er gaat in huis komen
*mijn vriend gaat weer een cursus volgen bij ggz (ga ik aanvragen voor hem)
*Ga via jeugdzorg een pgb aanvragen voor ons zoontje

Voor ons zijn dit best veel veranderingen en hopelijk gaat dit allemaal goed lopen.
Wij hopen dan ook op een beter jaar , wij gaan ervoor en we zullen er alledrie
aan moeten werken om het hier zo goed mogelijk te laten verlopen zonder al teveel strubbelingen.
Maar dan nu met hopelijk een stukje meer begeleiding thuis in huis.