autisme en handbal

Vandaag had ons zoontje een toernooi van zijn handbalclub,wel leuk om te zien hoe die mini's
bezig zijn het is in de leeftijd van vijf tot zeven,acht jaar.
Dit was voor ons zoontje zijn tweede echte toernooi dus ook de tweede keer dat hij echt een wedstrijd mee speelt.
Net voor de zomervakantie vorig jaar is hij erbij gegaan,en vindt het toch wel leuk ondanks dat het een echte teamsport is.
Je ziet wel echt dat hij anders is als de andere kinderen,die gaan echt meteen samen met een bal spelen en hij draait er wat omheen,en je moet hem ook echt aansporen om er naar toe te lopen.
Hij heeft op die momenten echt veel aansporing nodig,in de wedstrijd doet hij goed mee maar durft niet snel zelf een bal in het doel te gooien(terwijl hij echt goed en hard kan gooien),maar hij heeft het vandaag na veel aanmoediging wel gedaan en daar zijn wij al heel trots op!
Voor hem ook een overwinning en nu snapt hij ook beter wat de bedoeling is van het spel,ook merk je dat hij niemand vraagt om de bal of roept als hij iemand de bal toespeelt.
Eigenlijk zegt hij tegen niemand iets alleen als hem iets gevraagd wordt geeft hij antwoord.
In de auto heen en terug reed een trainster van hem met ons mee en dan is hij de gehele weg erg stil,terwijl hij anders een groot spraakwater is.
Wel lekker rustig voor ons,dus ik kan dan het gesprek in beweging houden want mijn vriend is nou ook niet degene die het gesprek wat dan plaats zou moeten vinden kan beginnen.
Wel was het leuk en ik merk ook dan mijn vriend het leuk vindt om hem bezig te zien en moedigt hem dan ook erg aan,heel leuk en het leukste van alles was dat ze alle wedstrijden gewonnen hadden dus dat maakte het helemaal compleet.