De laatste tijd is er steeds commentaar op het eten door ons zoontje,er is altijd wel iets niet goed
of het is te pittig of er zit een smaakje aan wat niet bevalt,te warm, te koud,te dik of te dun.....etc. etc......
Of hij moet ergens aan denken wat vies is en lust dan zijn eten niet,heel vervelend en wij zijn dat nu ook echt even zat.
Dit is wel vaker zo geweest maar op het moment is het wel weer veel erger aanwezig.
Ik heb ook al vaak gezegd van je mag de groente kiezen en wat hij erbij wil eten maar hij weet altijd wel toch ergens iets bij te vinden wat niet goed is volgens hem.
Ik snap ook wel dat hij dat zo beleeft en dat het voor hem heel overweldigend kan zijn(zijn gevoel, smaak,geur)maar dat houdt niet in dat je altijd maar commentaar kan hebben terwijl wij ons uiterste best doen om de maaltijd voor hem zo goed mogelijk te combineren(en rekening houden met zijn wensen)
Gisteren hebben wij het met hem besproken en hij begrijpt het wel maar blijft toch nog steeds zeggen maar "ik mag toch wel zeggen als ik iets niet lekker vindt",ja,dat mag maar niet steeds weer,in één maaltijd drie dingen niet goed is wel veel en dan elke dag.
En dan nog niet te hebben op de klagende toon waar dat dan op gezegd wordt,het is hem nu wel duidelijk maar dit wil niet zeggen dat hij dit meteen goed kan,maar hij gaat er op letten.
En dat doet hij ook wel,hij gaf aan zelf het ook niet fijn te vinden om dit zo te ervaren en te doen tijdens het eten.
En eten is toch eigenlijk een rustmoment om even samen de dag door te nemen,maar ook dit neemt hij dan te letterlijk en praat dan ook nog aan één stuk door tijdens het eten.
Dit is ook moeilijk af te leren,en zijn mouwen omhoog doen"nooit van gehoord"en goed aan tafel gaan zitten ook niet.
Elke dag moeten wij dat zeggen,echt elke dat opnieuw en dat maal 8 jaar,hij doet zijn best en een keer..........valt het eurootje wel,dat weet ik uit ervaring,en dan zit het er ook echt in.
Maar hoelang het duurt weet je nooit,bij mijn vriend werkt dit ook zo,soms een jaar of langer duurt het voor hij iets op een anderen manier gaat doen en als hij het dan doet blijft hij het ook zo doen,ook al moet het dan soms ineens niet................moeilijk blijft het.
Maarja,we weten waar het aan ligt dus dat maakt het anders en begrijpelijker,maar soms verlies je je geduld toch wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Angeline, dit is zo herkenbaar. Gecombineerd wel, in die zin: Eva en haar tafelmanieren (nog altijd niet goed). Jasper klagen over eten (nog altijd). Goh, nu ik daarover nadenk, waarvan komen, wij, en wat hebben wij bereikt! Ik blijf er bij: met je zoontje zal je het nog een aantal jaar moeilijk hebben op zeer veel vlakken. Als hij zeer goed opgevolgd wordt door jullie, school, begeleiding, enz, en hij is een beetje openhartig van karakter, dan zal hij wel zijn weg vinden, zoals jasper.
Hey,
Herkenbaar hoor!!
Meestal is er toch iets waar ze zich niet in kunnen vinden als ze kritiek en commentaar blijven geven. Wat eten betreft was het hier vroeger ook altijd iets. Tot ik doorhad waar het over ging. Zoals bv doorgedane soep of niet doorgedane soep of kip van die winkel en niet van die winkel, of de spaghetti die anders was dan vorige week, of iemand die bleef eten vandaag, of verandering van plaats of een ander bord die dag, wat later eten dan normaal enz... Ook de manier waarop hij zijn bord leeg eet moet in een bepaalde volgorde. Eerst bv de groenten dan de aardappelen en dan het vlees. Al die dingen spelen mee een rol als we het hebben over aan tafel gaan. En ja, waarom mag je nu iets niet zeggen he als je het toch maar zo vindt? Allemaal soms zo energievretend en ons geduld dat op de proef wordt gesteld hé :-)
Uit ervaring weet ik dat het soms bij iets heel kleins ligt wat we nog niet ontdekten. Eens dat wel ontdekt, is er een oplossing en rust :-)
Tot lees,
onbegrijpelijke
kan W. iets meedelen over zijn lichamelijke pijn? Alle reacties zijn welkom voor mij op dit vlak, nu. het soort medicijnen dat hij slikt daarvoor, bv.
Wat een herkenbaar verhaal! Nu ja...Soetkin klaagt niet voortdurend over het eten, maar eet gewoon in periodes. Er zijn weken dat ze niets moet hebben van boontjes. Tot je uiteindelijk tot een soort consensus komt. En ja hoor: de week daarna verandert de knop volledig en zou ze de hele pot boontjes helemaal in haar eentje op eten (tot ze haar zinnen weer heeft gezet op een nieuw 'lievelingseten').
Sinds een paar maanden eet ze met haar vingers, en we krijgen er maar geen nieuwe afspraak rond. En we weten wel dat dat gewoon een nieuw opneemsel is, en dat dit wellicht wel weer zal verdwijnen, maar ik merk dat ik soms ook eens gewoon rustig aan tafel wil zitten.
Als ik jullie wel een tip mag geven rond het stilzitten: Wij kochten voor Soetkin een oplaasbaar ergonomisch kussen (vergelijkbaar met zo'n zitbal, maar dan om op een stoel te leggen). Een waar succes: eens ze zit, kan ze vrij rustig blijven zitten. Ik bestelde er vorige week zelfs eentje voor op school.
Oeps! OpBlaasbaar kussen, bedoelde ik natuurlijk...
Bedankt voor de interessante informatie
check out the leading [url=http://www.adultsrus.us/]sex toys[/url] clearence! Top [url=http://www.onlinecasinos.gd/]online casino[/url] offers!
Een reactie posten