Deze week het rapport van ons zoontje met trots ontvangen,een heel goed rapport waar hij erg in uit blinkt is taal en rekenen,hij scoort op het moment voor rekenen een A+ bij de citotest dit is echt hoog.
En geschiedenis wat hij heel boeiend vindt scoort hij ook hoog in.
Als je dan nagaat dat hij een half jaar geleden nog veel moeite had met rekenen is nu blijkbaar het kwartje gevallen....ik juich niet want ben ook bang dat hij overvraagt gaat worden in dingen die hij wel kan,maar niet met deadlines,ik merk dat als de tijdsdruk erbij komt kijken hij gestrest raakt hierdoor.
Hij rekent nu met een groepje van vijf kinderen uit de klas in een snelle groep,dwz deze hebben geen of bijna geen uitleg nodig en beginnen eerder en maken ook meer opdrachten dan de rest van de klas.
Ik verbaas me nog steeds dat hij daar nu in zit,ik had dit niet verwacht,het maakt me wel blij maar zoals ik al zei het verontrust me ook een beetje,dit is ook met de juf besproken en ze zou daar ook rekening mee houden.
Voetbal is in de pauze echt niet zijn ding,de sociale interactie is erg moeilijk voor hem, hij loopt eromheen te rennen maar doet niet echt mee in het spel,wil ook liever geen bal krijgen dan wel.
Als het gaat om denkwerk wint hij,hij heeft van de week van de hele klas gewonnen met een buitenkwis op het schoolplein door vragen goed te beantwoorden bleef je in het spel,hij had alle vragen goed en won zo van de hele klas,dit voelde denk ik wel goed voor hem,zo merkt hij dat dat zijn sterke kant is.
Ook met toetsen leert hij niet en heeft vaak alles goed of maar één fout,ja of dat zo blijft is de vraag maar we
mogen nu in ieder geval heel trots op hem zijn.
6 opmerkingen:
Voor sommige dingen heel erg herkenbaar! De zoon was 9, diagnose. Wiskunde 2de leerjaar (groep 6? 7-8 jaar) Hij moest de tafels van vermenigvuldiging leren, 1 tot 10, met kaartjes. Daarvoor was stilte nodig thuis, geen tv, geen radio, geen computer. Dat was het schooljaar dat de juf signaleerde dat er iets was met J. In de klas, 23 leerlingen, geen aparte groepjes (bestond niet) was hij flauw met rekenen. Tot er een testje was: hij was de beste van de klas Tot zeer grote verbazing van de juf. Eigenlijk is dit wel stof voor een blog, voor verdere uitleg
Hoi Jan ;-))
Jammer dat ik jou niet direct kan mailen,
leuk om vanuit jou oogpunt over dat sporten e.d. terug te lezen..
wij hebben,..althans mijn vriend heeft thuisbegeleiding vanuit een zorgbureau wat heel fijn is!!(ook voor mij...)je kunt alles eens goed op een rijtje zetten en merkt dat je gesteund wordt.
Ja ik heb twee aspergers hier en die lopen allebei bij het ggz
dwz mijn vriend heeft sinds kort daar cognitieve therapie dit ook ivm negatief denken etc.(depressie,compulsieve stoornis,moeder jong verloren etc etc.)
ook heeft hij daar een psycholoog waar ik ook terecht kan als het nodig is(als de nood hoog is)
Ja zoals je denk ik wel gelezen hebt heeft mijn vriend de diagnose met zijn 39 gehad,maar wist ook altijd al dat er iets mis was...
En ik denk ook niet dat ons zoontje teamsport kan blijven doen.
We zien het wel...mijn vriend en ik hebben ook heel lang samen hardgelopen en hij ook veel alleen,door gezondheidsredenen kan hij dit niet meer en wandeld nu.
Mijn vriend zet lijstjes (to do) etc in zijn telefoon en dat is zijn houvast,hij heeft veel houvast hieraan.
Ons zoontje komt niet veel bij ggz alleen voor controle medicatie,gewicht en lengte verder kunnen die niet erg veel betekenen voor hem.
Nou grt weer en bedankt voor je reactie,ps wel fijn dat je nu ook een diagnose hebt en ook een bevestiging hebt van jou gedachten.
Angeline
(verwacht er niet teveel van maar kijk maar op mijn site, staat een link naar mijn e-mail adres)
verder gebeurt er dan niets. je kunt hoogstens een reactie van mij terugkrijgen.
wat betreft die sport van je zoon... vraag eens wat hij leuk vind, misschien is atletiek wat voor hem.
of reddingswemmen, of bowlen, er zijn zoveel mogelijkheden.
Misschien karate, of wat dan ook.
allemaal dingen die zijn zelfvertrouwen op kunnen bouwen.
Ergens waar hij kan beginnen op een laag niveau en waar hij zich voor in moet zetten wil hij werkelijk iets bereiken.
ten tweede heeft hij dan met mensen te maken, niet direct maar indirect.
dus?
voor zover ik weet is dit allemaal individueel waarbij hij toch wel met mensen om zal moeten gaan.
Hij zal dit uiteraard ook moeten leren, hoe rottig dit ook is, je zult namelijk altijd met mensen te maken blijven houden.
( het liefste zou ik me een ruimte opsluiten waar niemand bij mij kan komen en zou gaan leven als kluizenaar, dit lijkt me wel wat, maar goed, ik zal ook boodschappen en alles moeten doen.)
laten we eens kijken naar atletiek en een hardloop groep.
wanneer hij traint in een hardloop groep krijgt hij training in een groep, maar uiteindelijk traint hij zijn eigen conditie.
Naarmate hij verder gaat zal er ook aandacht worden besteed aan coördinatie van het lopen.
Wanneer hij hardlopen leuk vind kan hij misschien wedstrijden gaan lopen, dit kan zowel in teamverband waarbij je als groepje een prestatie neerzet, zoals estafette (geloof ik), maar het kan ook individueel wat ik ook wel heb gedaan.
Hij zal wel een perfectionist zijn, dan zal hij streven naar perfectie, neem dan echter wel aan dat hij er niet in doordraait en blessures eraan overhoud.
Misschien kan hij twee of drie keer in de week trainen in een beginnergroep met een erkende trainer.
Want hardlopen is een sport en dat kun je niet zomaar gaan beoefenen als je niet weet wat je doet.
Bowlen is op zich ook wel leuk, dit kan misschien goed zijn voor zijn coördinatie.
Zoals ik las op de web- log is hij een waterrat, misschien is reddingswemmen wat voor hem.
Een vertrouwde omgeving waarin hij ook weer nieuwe mensen leert kennen.
Wat dan ook mooi is dat Jullie als gezin mee kunnen gaan om te kijken, als gezin.
Dit is voor het zoontje alleen maar leuk, vervolgens zou je vriend kunnen wennen aan die omgeving en is het misschien na verloop van tijd voor hem wel leuk om er zelf ook eens wat te gaan zwemmen.
Ook voor hem zullen die prikkels aanwezig blijven, ik bedenk mij nu dat er mensen zijn die met iets in hun oren zwemmen als ze geen water in hun oren mogen krijgen.
Is het zwemmen met watjes in de oren geen idee?
Het lijkt welliswaar wel raar, maar mensen die jullie niet kennen kunnen hoogstens dneken. Och, die heeft iets aan zijn oren…
Wanneer jullie allemaal gewend zijn aan de omgeving is het misschien ook wel een leuk gezindsuitje….
Zoals tegen mij gezegd is, en wat ik toch wel rottig vind om te accepteren is dat het asperger nooit weg zal gaan.
Het is een ziekte, stoornis, beperking of een gave, hoe je het maar net wilt formuleren, het zal een heel leven aanwezig blijven.
Bepaalde dingen kunnen aspies trainen en bepaalde dingen ook niet.
Bepaalde dingen leer je af of worden minder.
Zo zal de ene met asperger beter met mensen om kunnen gaan dan de andere.
Maar goed zoals ik net al zei je blijft ermee te maken houden…
Inderdaad heel herkenbaar. Ik was vroeger ook slim op school en heb de rest van mijn leven veel gehad aan dat intellect om daarmee mijn Asperger te compenseren.
Ik ben ook een blog begonnen, en denk dat mijn naam ernaar linkt.
Hoi Peter jij ook bedankt voor jou reactie jou blog ontdekt LEUK!
grt Angeline
Enorm fijn om te lezen dat hij (jullie zoon) gebruik maakt van zijn talenten. Dat het sociaal niet altijd even gemakkelijk is.gaat dat zal misschien wel zo blijven, maar als hij zichzelf dan kan uiten in de dingen waar hij goed in is kan dat toch wel een vorm van ontspanning en rust opleveren lijkt mij.
Een reactie posten