Ineens verdwenen ...zonder iets te zeggen

Gisterenavond vroeg naar naar bed gegaan,ik was moe dus blij dat ik in mijn bedje lag.Ik ga dan niet meteen slapen maar tv kijken of wat kaartspelletjes spelen op de ds van ons zoontje,mijn vriend ging ook mee naar boven en ging nog tv kijken en ondertussen in wat computerboeken lezen.
Eigenlijk heeft hij altijd de tv op de achtergrond aanstaan ook overdag ons zoontje doet dit ook.
Dit vinden ze prettig en leidt ze af van drukke gedachtens,het geeft rust in hun hoofd,zeggen ze beide.
Om 11 uur ga ik door de weeks altijd slapen omdat ik s'morgens toch weer vroeg op moet en wel mijn slaap echt nodig heb.

Om 11 uur ben ik nog even naar beneden om naar de toilet te gaan,daarna komt mijn vriend ook en ik ga weer terug naar bed en verwacht hem ook weer.
Maar niets is minder waar hij gaat op een andere kamer in een soort "noodbed"liggen en zegt helemaal niets,gaat daar gewoon verder met Tv kijken.

Noodbed=een bed voor als hij nog niet kan slapen,of als hij Oxazepam op heeft of een slaappil ivm met snurken,waar hij dan nog zelf tv kan kijken en niet met een druk hoofd wakker hoeft te liggen.
En zodat ik gewoon kan gaan slapen en wel mijn nodige rust heb gehad.

Normaal zegt hij dit altijd maar deze keer was hij in zichzelf en had dit zelf al besloten en niets ervan gezegd,vergeten....ja dat gebeurt niet expres het overkomt hem gewoon ..
Dus een normale reactie van mij is dan: waarom zeg je niet even dat je daar gaat liggen?

Ik vindt dit echt niet fijn als er zoiets gebeurt "miscommunicaties"en dat gebeurt wel vak er
dan een keer per week met iets.
Maar weet dat hij dit niet expres doet dus laat ik het rusten voor hem is het ook heel vervelend
dat weet ik heel goed.
Toch zal het altijd zo blijven dat weet ik,al weten we er al heel goed mee om te gaan en dingen ook te laten...gaan...voor hem moeilijker dan voor mij.
Omdat hij altijd ergens op door wil gaan,en het goed moet zitten.
Maar soms is het gewoon zo en moet je dingen laten,omdat het gewoon weer eens een miscommunicatie is.
We leren zo iedere dag bij...en als we oud zijn dan kunnen we het misschien perfect...
maar daarin tegen andere relaties gaan ook niet altijd over rozen dat weet iedereen dus.
Perfect dat is er niet....elkaar nemen zo als we zijn...dat geld voor beide partijen.

Het is fijn dat ik dit blog bij houdt zodat hij het kan terug lezen hoe het ook al weer was gegaan en als het nodig is er nog op terug komen.

Samen weer gewandeld

Na lange tijd hebben we afgelopen Zondag samen weer eens gewandeld,de laatste tijd had mijn vriend zelf door de week al veel gewandeld en in het weekend weinig energie over, plus door zijn blessure aan zijn achillespees is hij nog steeds beperkt in de hoeveelheid(+afstand) wat betrefd het wandelen.

We zijn met zijn tweeën naar zijn vader gelopen,ons zoontje bleef bij zijn andere opa en oma.
Bij zijn vader was weer volop werk aan de winkel voor mijn vriend,met zijn drie tv's in de kamer,vijf video's en drie dvd's die allemaal goed moeten werken.
Hij had een storing kreeg niet overal beeld en het ontvangst was niet overal goed,je merkt dan dat bij mijn schoonvader(die wel zeker ook ongediagnostiseerd autisme heeft)dit niet in verhouding is,het is een beetje uit de hand gelopen,zo is dit met alles,alles veel,teveel.
En hij kijkt niet een programma/film,neemt van alles op en kijkt bijna niks,ook niet op tv hij volgt van alles en nog niks,overal kijkt hij flarden van.
Vroeger kocht hij elke week videobanden hij had er wel 1000,nu koopt hij ze tweedehands of krijgt ze van anderen die geen video's meer gebruiken.
Daarbij koopt hij nu nog heel veel dvd´s en neemt daarbij nog op op zijn dvd met harde schijf,genoeg dus om op te bewaren,verzamelen van allerlei programma's/films en serie's.


Mijn vriend is alles uit gaan zoeken en heeft het allemaal aan weten te sluiten zodat alles het doet en er niks meer stoort op elkaar.
Hij vindt dit trouwens wel leuk om te doen,het knubbelen en uitzoeken is wel een van zijn hobby's,
zijn vader was tevree en hij(mijn vriend)voldaan omdat hij het in orde heeft kunnen maken.

Daarna zijn we heerlijk samen terugggewandeld en zijn we samen eten gaan maken en gaan eten.

Overmoduleren

Mijn vriend is de laatste tijd weer erg aan het OVERMODULEREN,hiermee bedoel ik dat hij meer uitzendt dan nodig is,bijv. ik had een kinderrekening geopend voor ons zoontje,ik neem dat op me en hij gaat ermee bezig,gaat al geld storten bij voorbaat,wacht niet tot er papieren binnen zijn gekomen van de aanvraag.
Hij stuurt het helemaal in de war,gaat zelf de boel regelen op zijn manier,en niet volgens de gewone procedure.
Terwijl het contract nog niet is binnengekomen en ingevuld is hij zijn eigen signalen al aan het verzenden.
Hij wil alles in de hand houden en doet dit zo zodat er dingen fout gaan lopen en je het niet meer of niet meer volledig in de hand hebt,en dus weer kan gaan bellen om dingen terug te draaien of te corrigeren.

Zo heeft hij ook een afspraak staan in het ziekenhuis voor zichzelf,hij wist niet wat hem te wachten stond of hij wel al een onderzoek zou krijgen of niet,dit omdat hij gewoon een afspraak kaartje thuisgezonden heeft gekregen na zijn laatste bezoek.( het is dus niet duidelijk)
Er zat niets bij van een onderzoek en toch denkt hij dan zelf wel dat er een onderzoek plaats gaat vinden,met het gevolg dat hij mij vrij laat nemen want hij kan niet alleen omdat hij een onderzoek gaat krijgen.
Ik weet nog niet of ik vrij kan krijgen van mijn werk,hij gaat al roepen van "ik kan niet alleen"of ik heb dan een auto nodig....hij gaat overmoduleren...noem ik het..
Vandaag ben ik gaan bellen naar het ziekenhuis en heb nagevragen wat er gaat gebeuren en zoals ik al had bedacht,komt er nog geen onderzoek en heeft hij gewoon een gesprek eerst met die dokter.
Poeh...en ik zei al van"je hebt niks geen info van een onderzoek wat er gaat gebeuren,of je nuchter moet zijn etc...dus dat zal nog wel niet zo zijn.
Door zijn overmoduleren en vooruit lopen op veel zaken,ben je onnodig energie aan het verspillen.
Ik snap heel goed dat hij ook wel gelijk kan hebben dat het ook anders kan zijn,maar ondertussen lopen de emoties hoog op bij hem en zie ik dat hij de dingen niet meer zuiver kan zien.
En dan merk ik ook hoe afhankelijk hij dan is van mij,....omdat hij verder niemand heeft die dat met hem kan doen.
Of waar hij dat zelf niet mee kan doen....moeilijk...
zeker voor hem....
Gelukkig leest hij zelf ook alles wat ik schrijf en vindt dit ook heel prettig dit maakt het voor hem ook duidelijker hoe het ook alweer zat.

Zondag 11 April uitzending over drie volwassene met autisme

Misschien iets om naar te kijken,eigenlijk zou mijn vriend hier ook in zijn gekomen maar hij heeft hier na lang denken toch vanaf gezien.
Maar wij willen wel graag zien hoe het geworden is uiteindelijk een drieluik van volwassene met autisme.


In de Autismeweek aandacht voor volwassenen met autisme. Drie van hen vertellen welke beperkingen en problemen zij zijn tegengekomen. Zij weten pas kort dat zij autisme hebben. Autisme is niet zomaar te omschrijven en de bij de stoornissen behorende symptomen en beperkingen, uiten zich bij iedereen op een andere wijze.
http://www.katholieknederland.nl/kruispunt/archief/2010/detail_objectID707423.html
Bron:rkk