Gisteren kregen we een laat in de middag een telefoontje dat wij een afspraak in het ziekenhuis waren vergeten en dat deze nu pas in September plaats zou vinden.Terwijl de afspraak(onderzoek)vandaag,vanmiddag plaats zou vinden.
Mijn vriend nam op en gaf de telefoon meteen aan mij door in paniek,al vele afspraken zijn uitgesteld door hun en nu weer,dit was de druppel die de emmer deed overlopen.
Terwijl wij hem hier goed genoteerd hadden en hun dus niet wisten waar het fout was gegaan,
mijn vriend die flipte echt!...ik uitgelegd dat hij echt niet kan wachten en autisme heeft en depressief is etc....ja dan kon het 28 Juli op zijn vroegst,hier kon ik of ik hoog of laag sprong genoegen meenemen.
Hij moet een onderzoek en daar maakt hij zich al erg veel zorgen om(om de uitslag) en wachten kan hij niet meer dat is op we zijn nu 3 maanden verder en het gaat maar door en hij weet nog niets.
ONDUIDELIJKHEID dat is ONZEKERHEID en dat geeft angst en depressie tot gevolg.
Ik kon niet veel betekenen voor hem gisteren dan een luisterend oor bieden en hem wat drinken geven en een knuffel.....het moet weer zakken...dat duurt...
Hij gaat nu weer wachten en dat duurt lang te lang als je echt aan het wachten bent.
Nu staat hij Stil is lamgeslagen.....zoals hij dit zelf zegt en doet geen goed aan zijn depressie.
Hopelijk doet rust een klein beetje wonderen ,maar de koek was al op en dan is het moeilijk.
En verder ben je maar gewoon een nummer in het ziekenhuis net als iedereen.
Dus hij is nu even gecrashed....
7 opmerkingen:
Oh wat voel ik mee met W. Ik herken dit heel erg van mijn beste vriendin (inmiddels overleden) die ook autisme had...ik weet dat het héél, héél heftig is, ik heb de pijn en het verdriet, de verwarring en de depressie gezien..
Heel veel sterkte lieve allebei, ik ben in gedachten bij jullie.
Vrouw van autistje
WELKOM WELKOM WELKOM WELKOM, in de wereld van ....
Tsjah, wachten, wachten, wachten,
nummer, getal en aantallen.
Daar draait het tengenwoordig om.
Ik me het voorstellen.
Je bent bijna overal een nummer tegenwoordig.
Als je dit gewend bent dan pas je jezelf erin aan.
Bij mij is dit thans wel zo.
Ineens kom je dan ergens waar anderen wel naar je omkijken.
Interesse tonen en begrip voor je hebben.... en... wat ik wil zeggen weet ik niet meer.
Veel sterkte.
Jan.
ps. die andere e-mail adres van mij bestaat niet meer, of ik kan er niet meer in komen.
groet.
Bedankt @vrouw van tistje voor het begrip en medeleven..
hoe is het met jullie??
grt Angeline
Hoi Jan
Het wend nooit bij w die kan echt wel wachten maar niet als het maar blijft duren die spanningsboog wordt steeds weer opgebouwd opnieuw en dat kan hij nu niet meer aan op het moment...
En als er dan weer iets fout gaat de zoveelste x dan kun je dat niet meer verdragen..
Bedankt voor jou reactie ik weet niet of jou email adres het nog doet anders stuur maar een keer een mail als je wil en dan heb ik het nieuwe ps dit is vrijblijvend natuurlijk niks moet alles mag haha grt Angeline
Herkenbaar !
Zo ben ik ooit nog uit een revalidatieafdeling ontslagen wegens 'onbehoorlijk gedrag'. Terwijl ik alle afspraken op papier had staan én met een 'ok' erbij van een dokter.
Ik had 't plots allemaal verzonnen.
De reactie van je vriend is zeer herkenbaar.
Om nog maar te zwijgen van wachten in het ziekenhuis. De geneeskunde kan al wat maar op tijd beginnen en eindigen en duidelijk communiceren ... nog een lange weg.
Ik wacht al niet meer op de uitslag van een ziekenhuis maar laat een kopij naar de huisarts sturen, met wie we een goede verstandhouding hebben.
Zij neemt dan ook meteen tijd om uit te leggen wat de specialist heeft geschreven en overloopt met ons de mogelijkheden om verder te gaan.
Ik zeg ook niet meer als het dringend is of niet, want voor iedereen is het tegenwoordig dringend.
Hopelijk betert 't met je vriend, mijn medeleven in elk geval. Ik vind dat wat hij deed (de telefoon doorgeven) en zeker ook wat jij deed alvast het best mogelijke was.
Hoi Angeline,
Het is niet makkelijk.
Meer weet ik even niet te zeggen.
Wel dat ik steeds droom over iemand uit mijn verleden.
Haar vind ik leuk, ze is heel erg lief, erg sociaal en ik wil haar alleen niet tot last zijn.
Haar leven wil ik niet kapot maken.
Het is een situatie wat apart is.
Goed.
Jan.
Allen bedankt voor jullie reactie en de herkenning..
grt Angeline en w
Wow, wonderful blog layout! How long have you been blogging for?
you made blogging look easy. The overall look of your site is great, as well as the content!
Also visit my weblog: private jet rates
Een reactie posten