Rots en water training is nu afgelopen op school,gisteren belde degene op die dit op school heeft verzorgd.
Ze wil graag een gesprekje met ons,over hoe het onze zoon vergaat en daarbij moest nog even melden wat een apart kind hij wel niet is en zo lief.
Wel leuk om te horen en dat hij een apart kind is ja daar waren we natuurlijk allang achter...
Rots en water is een training die je weerbaarder maakt op sociaal,fysiek en mentaal gebied,je leert bijv. om sterk te gaan staan en zitten.
Je leert assertief te zijn als iemand je aanvalt mondeling of lichamelijk door STOP HOU OP!te roepen en je groot te maken,schouders recht en goed rechtop staan met je beide benen goed aan de grond.
De laatste les hebben ze allemaal een plankje door mogen slaan met een wens erop,dat was natuurlijk het leukste van alle keren,ook hebben ze geleerd hoe ze moeten ademen en ontspannen wat ook heel belangrijk is in stresssituaties of ook gewoon tijdens een proefwerk.
Hij heeft er zeker iets aan gehad onbewust neem je overal iets van mee.
Wij zijn er blij mee in ieder geval is het weer een stukje gereedschap voor de rest van zijn leven wat hij zeker nog vaak nodig zal hebben.
5 opmerkingen:
Angeline,
Goed dat hij zo'n cursus kreeg.
Hoewel ik mijn bedenkingen heb over de zelfreflectie van een jongetje van tien.
Is het toch mooi dat hij dingen heeft geleerd waar hij wellicht iets mee zou kunnen.
Je weet dat ik 24 ben.
Maar nu pas ga ik dingen zien.
Ga ik dingen veranderen.
En zie ik dingen waaraan ik iets heb.
Veel dingen hebben me niet geholpen.
Helaas.
Van alles wat je meekrijgt daar leer je van.
Sommige onderdelen van dingen koppel ik nu aan elkaar.
Van waarruit weer iets anders moois kan komen.
Iets wat me nog meer kan helpen.
Maar goed.
Ik vind het wel mooi dat hij dingen leert over hoe hij kan ontspannen.
Dat is de basis.
Rust en ontspannenheid is de basis om iets te kunnen doen.
Ik zie in nu dat woede en alles niets helpt.
Het voelt eerst misschien lekker.
Maar het maakt je wel helemaal kapot.
Met een gejaagd gevoel daar bereik je ook niets mee.
Dus het is mooi dat hij al op een jonge leeftijd leert zich te ontspannen.
Ja goed.
Jan (je weet wel).
Hoi @ Jan hoe is het ;-)
Ja zelfinzicht is een groot woord voor een jongen van 10 idd maar het verbaast ons wel hoe goed hij naar zichzelf kan kijken en ook durft te kijken daar zouden veel volwassen mensen nog iets van kunnen leren,ook onze thuisgbegeleidster kan dit beamen die zegt dit ook heel vaak dat hij ook zijn gevoelens heel goed kan omschrijven,en sommige dingen koppel je ook verkeerd dat is dan het vervelende eraan,maar het goede daar doen we het voor,ook al is het maar een heel heel klein stukje waar hij iets aan heeft....grt angeline
Angeline,
Als jouw zoontje nu al zelfinzicht heeft, hoe beperkt ook, als ik goed heb gelezen, op 10 jaar, wel, dat is heel goed.
Bij J. hebben we dat pas echt ten volle beseft toen hij 11 was en in de zesde klas zijn plechtige communie zou doen. (in België is het overgrote deel van de scholen nog in naam katholiek, gevolg van een wet uit 1958 die nu nog geldt).
Hij zei toen: ik wil dat niet doen, want ik geloof niet in God. En ja, hij had dan al ander gedrag vertoond waardoor wij hem geloofden, dat het niet aan hem was besteed. Hij heeft die communie niet gedaan.
De school heeft heel goed daarop gereageerd, het was gewoon "moedig" van hem dat hij het niet wilde, in tegenstelling tot veel van zijn klasgenoten.
Want wat is uiteindelijk zo'n communiefeest voor veel 12-jarigen en hun familie: een feest, cadeautjes, en dat ze dan in de kerk een uurtje moeten zitten en iets doen, het hoort er bij.
Wat ik toen nuttig achtte, was dat hij bij de voorbereidende samenkomsten moest zijn, vanwege leren "sociaal" zijn. Het heeft niet veel opgeleverd.
De kritiek van de familie hebben wij er bij genomen. Alleen mijn moeder mag je met recht en reden een echte gelovige persoon noemen-mijn vader was toen veel te ziek om nog te reageren) Francky's moeder reageerde vanuit het standpunt, "wat gaan de mensen zeggen".
Uiteindelijk heeft J. veel meer gehad aan zijn persoonlijke ontwikkeling door GON-juf (persoonlijke begeleiding op school) en zijn thuisbegeleider.
Als ouders hebben wij altijd ons gevoel gevolgd met hem. Het was soms echt lastig tussen zijn 10-14 jaar.
En nu, hij wordt 17, en heeft gisteren zelfs zijn zus kunnen helpen.
Misschien een opsteker op de lange termijn?
Vervolg op vorige reactie.
Met een goed begeleid Aspergerkind komt het goed.
Jammer voor de volwassenen die het niet gekregen hebben, toen de hulpverlening er nog niet zo voor open stond.
De autisme-hulp moet zich ook aanpassen.
Els van de externe hulp voor Eva, die 9 jaar geleden gewerkt heeft met J, heeft zelf haar twijfels bij het toen geldende "sociale vaardigheden groepje".
Iemand als J., en ik denk dus ook jullie zoontje, heeft meer baat, voor zichzelf, met individuele hulp.
Onze dochter, dat is, daar blijven wij bij, een heel ander verhaal.
@ bedankt Greet idd individuele hulp is veel beter bij hem die heeft hij ook thuis dus dat komt goed met onze thuisbegeleidster.
En van ons ook onmisbaar,ja ook onze zoon wilde zijn communnie niet doen ook hij gelooft niet in god en heeft niets met de kerk,dus wij hebben dat ook zo gelaten...
fijn dat J het zo goed doet en op kan vangen voor zijn zus,complimenten voor jullie!!
Bedankt weer voor de opsteker
angeline
Een reactie posten