Aanvulling op Oud en grijs en nog niet wijs...

Hier nog even een aanvulling op mijn vorige bericht wat niet helemaal volledig is heb ik gemerkt door een reactie op mijn vorige bericht.
Allereerst begrijp ik heel goed dat iemand met autisme nog vaak emotioneel hetzelfde voelt/denkt als vroeger,mijn schoonvader zegt ook heel vaak ; "ik voel me eigenlijk nog net zoals ik 18 of 20 was...er is niet veel verandert in mijn hoofd" dus dat klopt helemaal dat hij niet echt heel veel heeft kunnen veranderen in die jaren door zijn beperking Autisme...
Even terugkomend op zijn verjaardag er is steeds ieder jaar geen gewone communicatie,rondom verjaardagen dwz als hij jarig is zegt hij altijd "ik vier niks" maar er zijn jaren voorbij gegaan dat hij wel zat te wachten met verse taart en niet iedereen kwam omdat hij dit had gezegd....dus dat is een grote onduidelijkheid zowel voor hem als voor zijn kinderen.
Door het autisme van mijn vriend loopt dit tussen zijn vader en hem ook al erg stroef dwz er is geen open communicatie en de relatie kan weinig hebben...het kan snel escaleren en dan m.n. van zijn vaders kant uit escaleert het erg snel.
Zo heeft deze al veel familie broer en schoonfamilie de deur uitgewerkt.
Dit wil niet zeggen dat hij slecht is want dat is hij zeker niet,ook al komt het nu zo over....er is idd een hele grote beperking bij hem door zijn autisme wat hij niet op kan vangen ook niet d.m.v. gezond verstand.
Dus hem al zet je hem apart(als autist)is hem niet veel kwalijk te nemen...maar dit neemt niet weg dat het mijn vriend wel heeft beschadigd.
En het wil ook niet zeggen omdat je nu 80 jaar bent een ander alles maar goed moet vinden en zich weg blijft cijferen....de verantwoording voor jou blijft nemen.
Voor mij is dat natuurlijk veel makkelijker ik heb mijn eigen ouders en ben gewoon opgevoed heb een vrij gewone jeugd gehad en ben niets tekortgekomen.
En daarbij komt hij zelf te pas en te onpas bij ons op visite soms wel drie dagen achter elkaar terwijl mijn vriend ook autisme heeft en ons zoontje en dat ook niet altijd gelegen komt in hun schema.
Ik hoop dat dit duidelijkheid schept in de relatie met mijn schoonvader,om even als laatste te vermelden ben ik de enige schoondochter die ooit het allermeeste begrip voor hem heeft gehad want andere hebben hem al veel eerder aan de kant gezet...
en heb nog nooit een kwaad woord over hem gezegd eerder dan nu...

Oud en grijs en nog niet wijs...van oude taart en oude koffie

Ja een rare titel voor een blog maar ik zal het uitleggen in dit bericht...gisteren werd mijn schoonvader(ongediagnostiseerde autist)80 jaar ja je zou zeggen dat die heel veel geleerd heeft in al die jaren en heel wijs moet zijn..
helaas niets is minder waar..na een afspraak met hem te hebben gemaakt wat al moeilijk verloopt omdat hij allerlei smoesjes maakt om onder zijn verjaardag uit te komen en zelf niet aangeeft wanneer je zou kunnen komen is het toch gelukt via een telefoontje van ongeveer 2 minuten.
Ja want langer duurt het niet want het gesprek komt maar van een kant en moet dus helemaal gestuurd worden door mij.
Gisterenmiddag na alle moed bijeenverzameld te hebben zijn we met zijn drieen gegaan
problemen met de auto parkeren daar begint het al mee,nooit geen parkeerplek want hij blijft lekker op een druk punt wonen zodat niemand kan parkeren en niet makkelijk op visite komt.
Bij binnenkomst feliciteren cadeautjes overhandigen etc...het duurde een hele tijd voor we koffie aangeboden kregen...en hij had gebak...
dan komt het ik ben het zelf gaan klaarmaken en de hygiëne is bij mijn schoonvader ver te zoeken helaas...hij is in de jaren verwilderd en dan niet een beetje...
En dan moet je je bedenken dat mijn mannen erg last hebben van een soort "smetvrees" dus dat valt al niet mee.
In de keuken trof ik een oude senseo aan die er niet uit zag...maar goed ik dacht laten we niet flauw doen het water wordt heet dus ...komt goed..ogen dicht..en ff slikken.
Daar bleef het niet bij de dozen van het gebak zagen er zeer beschadigt uit dus ik ben op de dozen gaan kijken naar een datum deze waren verwijdert??
Ben toen in de koelkast verder gaan kijken en trof meer gebak aan wat kapot eruit zag en zonder datum,bij sommige was dit echt met een mesje weggekrasd.
Ik had al aan mijn vriend gevragen of hij een stukje appelgebak luste maar wat trof ik aan toen ik de doos opende een taart met in het midden haren ja...schimmel ..ik
ging over mijn nek,ik dacht wat nu met die oude taart naar de kamer lopen en het zeggen....
geen optie schoonvader kan niet tegen kritiek...en zou zeggen dat kan niet en zou boos worden en niet toegeven dat de taart over de datum was...
autisme of vrekkigheid...? ja dat laat ik in het midden...
Toen ook nog de koffiepadsverpakking datum 2009 ???ja echt niet normaal dus.
Ik heb mijn vriend geroepen om te vragen...hoe groot zijn stuk taart moest zijn
en hem met enige moeite (met lichaamstaal wat niet altijd goed overkomt)mee naar de keuken weten te krijgen en hem de schimmel laten zien.
Hij schrok zich ook rot en wist ook niet hoe hij dit ineens op moest lossen omdat hij ook heel goed aanvoelt dat het alleen maar kan escaleren tussen zijn vader en hem als hij ooit ook maar ergens iets van zegt wat hij niet wil horen.
Terug uit de keuken komend heb ik niks gepakt ik zei; ik zit toch vol...heb net gegeten...mijn vriend had een stukje(heel klein) van die andere taart gepakt omdat hij het niet op wist te lossen zo snel.
Dit is echt grensoverschrijdend dit gaat echt te ver!!!
Ook zou hij ons zoontje dit gewoon hebben laten eten ....terwijl hij wist dat het niet meer goed was,onze hulpverleenster zegt dat hij gewoon vindt dat je dit gewoon nog kan eten volgens zijn norm.
Zelf at hij het idd ook,toen hij even uit de kamer was hebben we mijn vriend zijn bordje snel leeggegooid in de vuilnisbak waar het ook thuishoort immer!!!
Boos en gefrustreerd zijn we later naar huis gegaan en hebben het er de hele avond nog over gehad.
Vandaag met onze hulpverleenster die dit ook echt niet goed te praten vindt maar wel begrijpt dat je dit helaas niet gewoon kan zeggen tegen hem omdat hij helaas zijn autisme niet met zijn verstand op kan vangen want dat heeft hij niet.
Ik ga hem ook echt hier niet meer verwennen met lekkere dingen ik heb me voorgenomen om hem alleen nog maar speculaas te geven de rest van zijn leven.
Helaas is hij nu 80 jaar maar dit wil niet zeggen dat we onszelf moeten blijven wegcijferen de rest van zijn leven..
Ook is hij pas geopereerd aan zijn polsgewricht en pezen dit heeft hij nu ook alweer kapot gewerkt door dit over te belasten.(wat echt niet meer mocht na de tweede keer)
Er zit een hele grote bult op zijn pees van zijn onderarm,helaas is hij ook niet zuinig op zichzelf....en maakt alles kapot..letterlijk en figuurlijk.
Wij kunnen er niets aan veranderen en zullen de tijd zo uit gaan zitten jammer dat het niet anders kan....maar wij hebben lang genoeg ons best gedaan en ons aangepast aan zijn ongepast gedrag.
En dan is dit nog maar een klein stukje van het alles....maar groot genoeg om hier even als bericht te plaatsen...

"Tandje bij"

Gisteren kwam ik van mijn psychologe en en na een lang gesprek begon ik te beseffen dat
ik van andere mensen het zelfde verwacht als van mezelf,en en ik van mezelf het zelfde verwacht
als andere mensen kunnen.(hier loop ik duidelijk tegen autisme aan omdat ik alle mensen gelijk zie,maar vaak niet besef dat ze wel verschillende capaciteiten en beperkingen hebben)
Dus als iemand iets niet kan en dus niet doet dan wordt ik teleur gesteld) ik verwacht immers het zelfde als ik zou doen.
Hierdoor besef ik dat toen mijn vader er niet was als kind voor mij (emotioneel en in kleine praktische dingen zoals het ondersteunen in dagelijkse moeilijkheden) hij er dus niet "kon" zijn
Dit geeft mij een gevoel van teleurstelling over mijn vader.
Ook zie ik dit gedrag bij mijn zus die er nu ook niet kan zijn voor haar kind en kleinkinderen.
Dit stel mij zeer teleur,zeker omdat ik als kind ook van alles niet kon maar toch moest ik een weg erin vinden.(als ik iets niet kon zette ik "een tandje bij" maar hier vergat ik mezelf).
Dit leverde constante chronische stress op en is waarschijnlijk ook mede oorzaak van mijn dysthyme
stoornis.
Dit heb ik vol gehouden tot mijn 39 en toen was de koek op en sindsdien leef ik in overbelaste toestand die maar niet wil herstellen(constant een geponeerde depressie boven op de dysthyme stoornis en ben continue overprikkeld en voel me angstig en onveilig) maar tegelijkertijd zet ik weer "een tandje bij")
Gelukkig kan door hulp van A en begeleiding er wel zijn voor mijn omgeving.
Zuur is wel dat mij vader vroeger alle aangeboden hulp afwees en nu ook nog steeds.
Maar wel (zo voelt het) heel vaak een beroep op mij doet,dit kan ik echter niet meer geven
"het is op" ook is moeilijk dat hij steeds ouder wordt en juist meer hulp zou moeten krijgen.
Helaas NU "KAN" ik er niet zijn "het is op" ik heb alle energie nodig voor mijn depressies en er thuis voor mijn gezin te kunnen zijn.(hierin stel ik weer mezelf teleur.)
N.B voor A ik ben van morgen toch gaan wandelen maar heb hier extra medicatie voor ingenomen.
Ik voel dat het effect nu weer zakt en rust moet hebben om verder te gaan met de rest van de dag.
Ook hier weer in gevecht met mezelf want mijn gevoel zegt dat ik elke dag een stukje verder moet komen en leg mezelf helaas deze druk ook op.
Veel punten om te leren,mee om te gaan en zet weer een "tandje bij" om dit ook te proberen...

Gr W

Fijne vakantie gehad!

Vanmiddag teruggekomen van een heerlijke week samen met mijn aspergers het was echt super,we hebben genoten.
Maandag zijn we vertrokken en we hadden gelukkig prachtig weer,we zijn een midweek naar een pretpark geweest met dus heel veel prikkels ook veel positieve en fijne prikkels voor de mannen,veel attracties,lichtjes en uitdagingen,het was voor alledrie een leuke vakantie.
Hier laat ik het even bij meer volgt nog....even bijkomen dat wel.

meivakantie

Meivakantie alweer,het is heerlijk weer,maar als je last hebt van insectenangst is dat niet echt ideaal,iedereen wil naar buiten maar jij liever niet.
Onze zoon wordt nog steeds panisch als er maar iets vliegt wat op een bij/wesp of hommel lijkt,na een methode die ze op hem toe hebben gepast via de Hogeschool is het er niet beter op geworden,terwijl er in de beschrijving van deze methode staat dat het ook bij mensen met autisme helpt,nou niet bij onze Asperger dus.
Er moet echt nog iets mee gebeuren,want het belemmerd hem in zijn dagelijks functioneren,onze thuisbegeleidster gaat het bespreken bij hun in het team en wie weet hebben hun nog een idee.
Onze begeleidster heeft zelf heel veel inzicht en ook mijn vriend en ik hebben al veel aan haar gehad het is erg fijn dat je iemand hebt die meedenkt en ook eens de dingen van een andere kant bekijkt,ipv mee gaan zitten praten met je.
Mijn moederdag cadeautjes heb ik al gehad,want de mannen konden niet wachten tot Zondag nadat ze samen er op uit waren geweest.
Alleen het cadeautje wat hij op school heeft gemaakt heeft hij bewaard tot morgen.
Verder gaat het hier zijn gangetje en proberen we er met zijn drieen het beste van te maken.
Nu heb ik ook lekker een hele week vrij en we gaan nog zeker leuke dingen doen dus dat komt wel goed.