"Tandje bij"

Gisteren kwam ik van mijn psychologe en en na een lang gesprek begon ik te beseffen dat
ik van andere mensen het zelfde verwacht als van mezelf,en en ik van mezelf het zelfde verwacht
als andere mensen kunnen.(hier loop ik duidelijk tegen autisme aan omdat ik alle mensen gelijk zie,maar vaak niet besef dat ze wel verschillende capaciteiten en beperkingen hebben)
Dus als iemand iets niet kan en dus niet doet dan wordt ik teleur gesteld) ik verwacht immers het zelfde als ik zou doen.
Hierdoor besef ik dat toen mijn vader er niet was als kind voor mij (emotioneel en in kleine praktische dingen zoals het ondersteunen in dagelijkse moeilijkheden) hij er dus niet "kon" zijn
Dit geeft mij een gevoel van teleurstelling over mijn vader.
Ook zie ik dit gedrag bij mijn zus die er nu ook niet kan zijn voor haar kind en kleinkinderen.
Dit stel mij zeer teleur,zeker omdat ik als kind ook van alles niet kon maar toch moest ik een weg erin vinden.(als ik iets niet kon zette ik "een tandje bij" maar hier vergat ik mezelf).
Dit leverde constante chronische stress op en is waarschijnlijk ook mede oorzaak van mijn dysthyme
stoornis.
Dit heb ik vol gehouden tot mijn 39 en toen was de koek op en sindsdien leef ik in overbelaste toestand die maar niet wil herstellen(constant een geponeerde depressie boven op de dysthyme stoornis en ben continue overprikkeld en voel me angstig en onveilig) maar tegelijkertijd zet ik weer "een tandje bij")
Gelukkig kan door hulp van A en begeleiding er wel zijn voor mijn omgeving.
Zuur is wel dat mij vader vroeger alle aangeboden hulp afwees en nu ook nog steeds.
Maar wel (zo voelt het) heel vaak een beroep op mij doet,dit kan ik echter niet meer geven
"het is op" ook is moeilijk dat hij steeds ouder wordt en juist meer hulp zou moeten krijgen.
Helaas NU "KAN" ik er niet zijn "het is op" ik heb alle energie nodig voor mijn depressies en er thuis voor mijn gezin te kunnen zijn.(hierin stel ik weer mezelf teleur.)
N.B voor A ik ben van morgen toch gaan wandelen maar heb hier extra medicatie voor ingenomen.
Ik voel dat het effect nu weer zakt en rust moet hebben om verder te gaan met de rest van de dag.
Ook hier weer in gevecht met mezelf want mijn gevoel zegt dat ik elke dag een stukje verder moet komen en leg mezelf helaas deze druk ook op.
Veel punten om te leren,mee om te gaan en zet weer een "tandje bij" om dit ook te proberen...

Gr W