Hier nog even een aanvulling op mijn vorige bericht wat niet helemaal volledig is heb ik gemerkt door een reactie op mijn vorige bericht.
Allereerst begrijp ik heel goed dat iemand met autisme nog vaak emotioneel hetzelfde voelt/denkt als vroeger,mijn schoonvader zegt ook heel vaak ; "ik voel me eigenlijk nog net zoals ik 18 of 20 was...er is niet veel verandert in mijn hoofd" dus dat klopt helemaal dat hij niet echt heel veel heeft kunnen veranderen in die jaren door zijn beperking Autisme...
Even terugkomend op zijn verjaardag er is steeds ieder jaar geen gewone communicatie,rondom verjaardagen dwz als hij jarig is zegt hij altijd "ik vier niks" maar er zijn jaren voorbij gegaan dat hij wel zat te wachten met verse taart en niet iedereen kwam omdat hij dit had gezegd....dus dat is een grote onduidelijkheid zowel voor hem als voor zijn kinderen.
Door het autisme van mijn vriend loopt dit tussen zijn vader en hem ook al erg stroef dwz er is geen open communicatie en de relatie kan weinig hebben...het kan snel escaleren en dan m.n. van zijn vaders kant uit escaleert het erg snel.
Zo heeft deze al veel familie broer en schoonfamilie de deur uitgewerkt.
Dit wil niet zeggen dat hij slecht is want dat is hij zeker niet,ook al komt het nu zo over....er is idd een hele grote beperking bij hem door zijn autisme wat hij niet op kan vangen ook niet d.m.v. gezond verstand.
Dus hem al zet je hem apart(als autist)is hem niet veel kwalijk te nemen...maar dit neemt niet weg dat het mijn vriend wel heeft beschadigd.
En het wil ook niet zeggen omdat je nu 80 jaar bent een ander alles maar goed moet vinden en zich weg blijft cijferen....de verantwoording voor jou blijft nemen.
Voor mij is dat natuurlijk veel makkelijker ik heb mijn eigen ouders en ben gewoon opgevoed heb een vrij gewone jeugd gehad en ben niets tekortgekomen.
En daarbij komt hij zelf te pas en te onpas bij ons op visite soms wel drie dagen achter elkaar terwijl mijn vriend ook autisme heeft en ons zoontje en dat ook niet altijd gelegen komt in hun schema.
Ik hoop dat dit duidelijkheid schept in de relatie met mijn schoonvader,om even als laatste te vermelden ben ik de enige schoondochter die ooit het allermeeste begrip voor hem heeft gehad want andere hebben hem al veel eerder aan de kant gezet...
en heb nog nooit een kwaad woord over hem gezegd eerder dan nu...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
13 opmerkingen:
Heel mooi, dat u wel bij (schoon)vader op visite gaat. Het verhaal van en met uw schoonvader lijkt op mijn tante. Een ruime tachtiger en ook ongediagnosticeerd Asperger. Zelf heeft ze geen kinderen en ik ben de enige van de neven en nichten die haar (elke week) opzoekt. Als het bezoek weer eens uit de hand loopt bedenk ik me dan maar weer dat ik het geluk gehad heb om wel een diagnose te krijgen en er wel voor open te kunnen staan. Veel ouderen hebben dat geluk niet. Ze hebben hun beperkingen en weten dat niet.
Bedankt @Greet voor U reactie en inderdaad fijn voor U dat U net zoals mijn vriend en ons zoontje wel een diagnose heeft dit brengt veel duidelijkheid en verheldering.
Jammer dat de oudere generatie(ASS) dit inzicht inderdaad niet heeft kunnen krijgen.
Ze zullen heengaan met deze onwetendheid en besef van hun autisme....ps hoelang hebt U Uw diagnose was ik benieuwd naar??
met vriendelijke grt Angeline
Ik kreeg de diagnose een kleine 2 jaar geleden, ik was 58.
Een veel jongere vriendin heeft 3 kinderen met ASS. Toen werd haar man ook onderzocht met als diagnose Asperger. Ze kon me niet goed uitleggen wat het was, dus ging ik googelen. En op het web las ik mijn eigen verhaal. Ik ben toen via de huisarts bij het GGZ gekomen met de vraag of ik Asperger heb. Een half jaar daarna kreeg ik de diagnose. Mijn wereld stortte in, ik was niet wie ik dacht dat ik was. Anderzijds ging een heel nieuwe wereld voor me open en vonden vele puzzelstukjes hun plaats. Ik ben blij met de diagnose. Ik ben nu wie ik ben en hoef niet meer zo halsstarrig te doen alsof. Het leven kost daarom niet meer zo overdreven veel energie, hoewel nog altijd best wel veel. Bovendien, met diagnose, krijg ik nu wel hulp waarnaar ik mijn hele leven verlangd heb.
Fijn om te horen Greet dat je nu wel gelukkig bent met de hulp die je door je diagnose krijgt idd,anders kun je het zelf uitzoeken en dat is niet makkelijk en als je niet weet wat je hebt kun je er ook niets meedoen...nu kun je anders proberen mee om te gaan.
Goed dat ook jijzelf dit hebt kunnen ontdekken en aangeven echt asperger denk ik dan...mijn vriend wist ook altijd al wel dat hij iets ....had??
Zie het begin van ons blog als je zin hebt ..daar staat geschreven hoe het hem is duidelijk geworden.
Leuk dat je reageert trouwens...
grt Angeline moeder asperger en partner en...schoondochter ass rs ;-)
Van greet, de mama van j en e., dat moet moeilijk zijn, zo'n (schoon)vader. Ik kan niet antwoorden voor je vriend.
maar als het zo erg is geweest om op te groeien onder zo'n vader; amai.
Autisme (van onze dochter kan ik mij daar wel in herkennen)
13 en erge andere problemen nu.
Van kleins af: regels ivm hygiene, een aangepaste wasmand, enzovoort. Stel je voor dat zij zo zou opgroeien, nog meer amai.
Hoi @ greet J&E ja idd moeilijk om zo op te groeien..ja zegt dat wel amai..grt angeline bedankt ook voor jou reactie
PFffffff. wat een verhaal
heb het gelezen met interesse.
niet alles op je blog lees ik meer.
maar deze twee laatsten wel.
bij het eerste stukje vond ik het wel humor.
verwilderd...
ik zie dan iemand voor me die oud en star is met verwilderd haar.
en een ongeschoren baardje die niet overal even lang is.
die vieze huis zie ik ook voor me.
de gordijnen die groen zijn door de viezigheid en overal stof.
maar niet een laagje, maar juist letterlijk overal stofpluizen.
koffie vlekken op de tafel.
troep over de vloer.
hier een haar.
daar een stukje papier, wat kruibmel of een stukje korst van achterkant van een kaas.
ik vind het heerlijk hoe je het zegt dat hij bewust op een druk punt blijft wonen dat er niemand bij hem langskomt.
op de één of andere manier voel ik er wel empathie voor zo'n iemand.
thans dat denk ik.
het klinkt wel grappig.
hoewel ik misschien ook wel dacht dat het ver gaat zo'n verhaal te schrijven over iemand.
anderszijds dacht ik misschien ook wel dat jij je alleen maar uit.
ik bedoel ik schrijf zelf ook graag en deed dit zelf ook wel op mijn vorige blogs.
soms ging dit ook heel ver en gaf ik veel van mezelf bloot.
goed, dit wilde ik kwijt.
met mij gaat het op zich wel aardig.
gaat op en af.
veel spanning gehad.
maar wil toch nu ook ga kijken of ik kan stoppen met medicatie.
ook ben ik aan het studeren (moet ermee beginnen, tot copywriter).
sterkte, Jan (je weet wel).
en ik herken het van die appeltaart ook wel.
ik koop fruit en groente en wil dit gaan eten.
ook mij aan mijn dieet gaan houden.
maar vaak gebeurt dit niet en eet ik jusit de dingen die goed voor me zijn.
daardoor komt een deel van mijn fruit om.
komt er schimmel op of wordt het gewoon vies.
en ik ben blij te lezen wat je schrijft dat het zo lijkt dat veel sommige mensen met autisme in jeugd blijven hangen.
weet je A. dat heb ik ook.
ik ben 24 en wordt volgend jaar 25.
maar qua gevoel zit ik nog rond mijn 18e jaar.
soms dan kijk en zoek ik mensen op wie ik verliefd was.
op hen van het andere geslacht.
maar ook wel bij anderen die kom ik dan tegen.
ineens zie ik dan dat ze getrouwd zijn, kinderen hebben en alles.
dan denk OH?
ik heb dat allemaal niet.
en nu weet ik wel dat ik niet mag zeuren.
maar het is wel zo dat het lijkt dat mijn tijd in bepaalde dingen stil lijkt te staan.
en inderdaad, het is heel herkenbaar maar ik blijf ook hangen in het verleden.
zo gezegd misschien... hoewel ik ook nu weer twijfel (denk ik, tijd om te stoppen dus)...
jan.
@JAN klopt wel ja even geschreven als uitlaatklep wel overwogen hoor om het te doen maar het moest er ff ergens uit snapje.
Leuk om van jou te horen trouwens,maar zo vies als jij omschreef was nog erger hoor moet ik eerlijk bekennen er ligt geen vuil op de vloer en wel stof maar geen 2 cm ofzo wordt heel soms wel verwijdert en koffiekringen ook niet wel wat poezenhaar en kattebrokjes/vleesrestjes bah..
grt en tot ... hier...op dit blog
grt en het ga je goed jan! Angeline
Hmmm, het gedrag lijkt wel op dat van mijn vader. Maar die is nu helemaal de weg kwijt vanwege vermoedelijk Alzheimer, dus een diagnose mbt autisme zal er nooit meer komen,
@John ja dan is het te laat,maar deze heeft zeker geen alzheimer dan zou het nog "normaal"gedrag kunnen zijn.....tja..
I feel that is among the such a lot important information for me.
And i'm happy studying your article. However should observation on some
basic issues, The web site taste is great, the articles is truly great : D.
Excellent process, cheers
Also visit my weblog: rent private jets
Definitely imagine that which you said. Your favourite reason seemed to be on the net the simplest thing to remember of.
I say to you, I definitely get irked at the same time as other
people consider issues that they just do not recognise about.
You controlled to hit the nail upon the highest and outlined out the whole thing
with no need side effect , other folks could take a signal.
Will probably be again to get more. Thanks
Also visit my website ... michigan seo target marketing
Een reactie posten