zaterdag 7 mei 2011

meivakantie


Meivakantie alweer,het is heerlijk weer,maar als je last hebt van insectenangst is dat niet echt ideaal,iedereen wil naar buiten maar jij liever niet.
Onze zoon wordt nog steeds panisch als er maar iets vliegt wat op een bij/wesp of hommel lijkt,na een methode die ze op hem toe hebben gepast via de Hogeschool is het er niet beter op geworden,terwijl er in de beschrijving van deze methode staat dat het ook bij mensen met autisme helpt,nou niet bij onze Asperger dus.
Er moet echt nog iets mee gebeuren,want het belemmerd hem in zijn dagelijks functioneren,onze thuisbegeleidster gaat het bespreken bij hun in het team en wie weet hebben hun nog een idee.
Onze begeleidster heeft zelf heel veel inzicht en ook mijn vriend en ik hebben al veel aan haar gehad het is erg fijn dat je iemand hebt die meedenkt en ook eens de dingen van een andere kant bekijkt,ipv mee gaan zitten praten met je.
Mijn moederdag cadeautjes heb ik al gehad,want de mannen konden niet wachten tot Zondag nadat ze samen er op uit waren geweest.
Alleen het cadeautje wat hij op school heeft gemaakt heeft hij bewaard tot morgen.
Verder gaat het hier zijn gangetje en proberen we er met zijn drieen het beste van te maken.
Nu heb ik ook lekker een hele week vrij en we gaan nog zeker leuke dingen doen dus dat komt wel goed.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Leuk om ook eens zo'n berichtje te lezen Angeline.
Niet alles is negatief en gelukkig zijn er ook mooie dingen in het leven.

Hoewel er langzamerhand weer eens wat water mag vallen, geniet ook ik vollop van het weer.
Sinds ik een nieuwe trekking bike heb aangeschaft en ik ook al eerder wat ben begonnen te minderen met snacken, ben ik al twee broekmaten afgevallen.
Dit is erg mooi.

Angeline, waarom kijken jullie voor R. niet eens in de bieb om boeken te halen over insecten?
Stel dit eens aan hem voor dat hij gaat kijken welke dieren gevaarlijk zijn en welke juist niet.
Wat voor nut het heeft dat deze dieren bestaan en wat ze voor de natuur en voor ons als mens doen.
Wie weet kan dit angst wegnemen.
Kennis zorgt ervoor dat je iets meer weet en je misschien veiliger gaat voelen.

Er staat toch ook geschreven in de Christelijke geschriften dat wijsheid meer waard is dan geld?
Iets in die context.
En dat kennis en inzicht in mijn inziens ook goed is?

Hoe R. erop reageert wee tik niet, het moet zijn angst niet vergroten.
Maar wellicht kun je het voorleggen aan je thuisbegeleider.
Wie weet krijgt R. een nieuwe hobby.
Van iets wat je angst is omzetten naar een interesse.
Ik denk dat dit ook weleens iets goeds zou kunnen zijn voor zijn ontwikkeling.
Dit om het feit dat hij dan ook dingen van een andere kant leert bekijken.
Kijken of zijn zwakheden omgezet kunnen worden naar iets goed.
--

Nu nog even een reactie op je vorige blog:

Asperger is een echte beperking.
Dit merk ik iedere dag weer.
De ene keer in een mindere mate dan de andere keer.
Maar toch blijf het moeilijk.
het missen van gelijkgestemden geeft een heel erg raar gevoel.
Ik heb eigenlijk niemand met wie ik een diepe connectie heb.
Een relatie op een volwassen emotionele en seksuele manier heb ik nog nooit gekend.
Ook dit maakt het moeilijk.
De manier van in het leven staan met het geloof is ook niet makkelijker.
Maar het geeft wel steun en dat maakt het dus wel weer makkelijker.
Lekker dubbelzinnig eigenlijk.

Wat dat betreft zou je zeggen dat ik functioneer als een klein kind.
Ik ben dit niet meer.
Wanneer ik een meid zou treffen die net achttien is, dan zou ik haar moeten uitleggen dat ik veel dingen niet meer kan.
Dat ik in een hele andere levensfase zit en dus voor mijn leeftijd op bepaalde gebieden meer mee heb gemaakt dan vele anderen.
Niet zozeer op de relationele vlak, maar juist meer op het gebied van depressies en alles.
Ik heb erg de behoefte in de bevestiging dat i het goed doe.
Dit mis ik ontzettend.
Die waardering van hoe het nu gaat en een paar maanden terug, dat merk ik niet, zie ik niet en voelen doe ik het eigenlijk ook niet.
Dit maakt het zwaar.
Mensen zullen wel trots op mij zijn.
Maar ik mis toch dat ze dit bevestigen.
Dit geeft een gevoel van eenzaamheid
Hoe ik ga hiermee om?
Dit is moeilijk.
Ik moet erop letten mij niet af te sluiten voor mensen.

Kortom het is moeilijk.

Anoniem zei

Groet, Jan. (je weet wel, had nog bij de vorige reactie gemoeten)

Greet zei

Vandaag open schooldag op Eva's school. J. hebben we thuisgelaten, bewust.
Op Eva's secundaire school kunnen ASS-leerlingen ook algemeen vormend onderwijs volgen. We hebben weer even kunnen praten met ons bekende ouders. Dat doet altijd deugd.
Maar op zo'n moment merk je weer vanzelf dat J. niet thuishoort in het auti-onderwijs.
Hij is te "intelligent" daarvoor zou een hulpverlener zeggen, maar daar geloof ik ondertussen niets meer van. Hij kan zich sociaal gezien genoeg aanpassen, en zijn intelligentie helpt hem daarbij, is beter gezegd.
Zoals J. het zelf verwoordt over het auti-onderwijs: ik kan niet tegen drukte, maar ik zit liever in een klaslokaal met 100 rustige mensen, 20 drukke "doorsnee"-mensen, dan in één met 9 drukke ass-ers.

Anoniem zei

Hi colleagues, its great piece of writing about teachingand fully
defined, keep it up all the time.

my website - private jet charter cost

"WELKOM "