Niets loopt eigenlijk op rolletjes...

Het loopt niet op rolletjes en dat zal het ook nooit echt gaan doen,denk ik vaak.
Af en toe lijkt het wel zo,maar schijn bedriegt en is het toch weer niet.
Het autisme blijft aanwezig,de depressie van mijn partner blijft steeds aanwezig,gaat niet over...
Mijn "oude Burn out" blijft op de achtergrond doorsluimeren,nee het is niet echt
goed zoals het moet.
En toch doen we alledrie ons uiterste best in alle opzichten,en blijven we positief vooruitkijken naar iets wat misschien ooit beter gaat worden.
Het beste er van maken noem ik het maar,gelukkig ben ik heel positief ingesteld maar ik merk dat zelfs ik,het vaak ook zwaar/moeilijk heb met verschillende
dingen rondom ons zoontje zijn Asperger(moeilijkheden) en rondom de steeds maar voortdurende depressie van mijn allerbeste maatje/man.
En dan de artrose in mijn partner zijn rug gaat je ook niet in de koude kleren zitten om iemand dagelijks te zien worstelen met pijn en onmacht,omdat je niet even een klusje kan klaren wat je geestelijk wel een keer zou willen doen.

We hebben vorige week besloten om een tuinkamer te laten maken,dat zal ons een heel veel goeds brengen alle drie,het wordt een ruimte aan het huis met een glazen wand(schuifwand) en met een heerlijke relaxhoek zo ingericht dat wij het alledrie er erg naar ons zin zullen hebben en echt kunnen proberen te ontspannen.
En waar we ons ook apart eens fijn terug kunnen trekken,of als er kinderen komen spelen dat die daar dan ook apart met ons zoontje kunnen zijn zodat ze ook privacy kunnen hebben en wij ook.
Of als ik een vriendin op de koffie heb daar eens lekker apart kan gaan zitten bijkletsen.
Nee wij zien er erg naar uit over vijf weken wordt het gemaakt en dan kunnen we het gezellig in gaan richten zoals wij het fijn vinden,dus weer iets positiefs in zicht.
Gelukkig!