YES hij fietst in het verkeer...

O wat ben ik blij,onze zoon fietst naar school sinds deze week is het ijs gebroken en gaat hij op de fiets naar school,wel samen maar het gaat goed in het verkeer.
Dit omdat hij vorige week ineens met de fiets naar school moest komen omdat ze weg gingen naar een andere school op de fiets,en hij er niet omheen kon het moest gewoon.
Ik had er een hard hoofd in,maar ik heb hem goed uitgelegd waar hij op moest letten en we hadden ook wel veel geoefend maar hij was er nog niet echt helemaal aan toe.
Nu nadat het moest is het ijs gebroken en heeft hij ook de smaak te pakken,hij wil dus echt niet meer achterop en dat is ook niet zo gek...op die leeftijd hij is nu ruim 10 wordt in Maart volgend jaar 11 jaar...maarja het gaat bij hem allemaal iets minder snel als bij een ander...dat is eenmaal met zoiets..
Zelf is hij ook heel blij hiermee en hoeft zich nu ook niet meer te schamen want dat begon hij zich wel te doen de laatste tijd..
Dus ik ben wel blij,alleen al duurt het dan langer als bij een ander kind het komt wel goed,ook voor senior is dit een hele overwinning,waar ik ook net zo goed trots op ben...hij is er ook doorheen...kan het ook gerust loslaten...hij ziet dat HIJ het kan en nu is het goed zo.
Weer een stapje verder naar de volwassenheid en weer een stukje meer eigen verantwoording dus daar groeit hij ook van dit is goed voor jr zijn zelfvertrouwen.

Emdr het werkt...

Vorige week heeft asperger senior zijn eerste keer echt EMDR gehad,dit na een vijftal vooraf gaande gesprekken bij de psychiater waaruit duidelijk is geworden waarop er ge-EMDRd zou gaan worden,dit zijn nogal wat dingen dus het is voorlopig nog niet klaar.
De eerste sessie zal ik het maar noemen is met resultaat,er is veel naar boven gekomen veel onverwerkt en weggestopt verdriet en schuldgevoelens.
Het is erg goed voor hem dat dit eruit komt,want dit kan wel de depressies veroorzaken,en ook is duidelijk nu dat dit ook de positieve ervaringen blokkeert als je het niet verwerkt hebt.
Dus er ook geen goede herinneringen meer zijn en dat is erg negatief om zo'n beeld te hebben van je verleden.
Er zijn ook wel goede dingen geweest alleen die zijn door trauma's en dus veel onverwerkt verdriet meegesleurd in de weggestopte niet verwerkte emoties.
Het is erg zwaar dat merk ik wel en kost dus bakken vol met energie,ook geeft hij aan dat hij sommige dingen nu nog niet aan kan en dus later daarmee bezig wil.
Ik heb hem ook gezegd dat hij dit heel rustig aan moet doen omdat het anders teveel wordt dus averechts werkt.
Er wordt tijdens zo'n behandeling veel gevraagd en emoties die naar boven komen daar wordt op in gegaan,de behandelaar kiest de juiste emotie waar deze op verder blijft gaan,door bewegingen te maken en de hersenen af te leiden wordt de informatie opnieuw naar boven gehaald en op een andere manier teruggeplaats ook met positieve beelden erbij.
Zo wordt je eigenlijk als het ware gereset,en kan je er wel iets mee dit betekend wel dat de verwerking eigenlijk nu pas begint en er een soort korte rouw in werking treed.
Zo is onze ervaring tot nu,hopelijk blijft het de volgende keren ook goed gaan want je moet er zelf ook echt achter staan en intensief aan mee werken plus je moet er zelf voor openstaan om je eraan toe te geven.
Voor mijn vriend is dit echt een goede ervaring en hij heeft nu ook echt resultaat kunnen voelen,dus wij zijn er positief over.
En alles wat het doet is meegenomen voor de toekomst.
Met dank natuurlijk aan de zeer goed invoelende psychiater.

valkenburg en grottendrama

Vorige week zijn we een dagje naar Valkenburg geweest,op zich was het een leuk dagje maar de nodige problemen diende zich wel aan.
Zoals de omgeving die onbekend was voor onze junior,het parkeren wat altijd stress geeft bij de senior,en dan bij mij nog het oplossen van de parkeermeterstress,dwz
de munten van een en twee uren vlogen weer net zo hard uit het apparaat als dat ze erin gingen.
Maar al het kleingeld bij elkaar geschraapt en toch kunnen parkeren voor twee uur,
te kort maar ging niet anders.
Eerst zijn we ons gaan oriënteren waar we naar toe zouden kunnen gaan,de ruïne,de grotten,of de winkels.
Langs de ruïne afgelopen maar dit vond junior niet echt interessant,dus door naar het centrum wat winkels gekeken met allemaal souvenirs die je echt niet mee naar huis wilde nemen,door naar de grotten,eerst langs de fluweelgrotten waar we een paar jaar eerder al waren geweest met de kerstmarkt,zag er voor junior nu heel anders uit en wilde er niet naar binnen,door naar de gemeentegrotten waar na een half uur een treintje zou vertrekken en we mee konden gaan,maar junior zag dit niet zitten....
donker,grottekeningen en wist niet wat er komen zou.
Na veel praten en uitleg wilde hij nog niet "hij vond het saai"maar was gewoon angstig voor wat er komen zou...
Later ben ik uitleg gaan vragen samen met hem aan het loket,we kregen een folder met foto's en wat uitleg hierover.'
Het was dus donker en er zitten wel lampjes in het treintje maar dit was voor hem niet voldoende en toch nog onvoorspelbaar.
Het zou een ritje van een half uurtje zijn maar we zijn dus niet gegaan.....
jammer maar helaas de angst kon hij niet overwinnen.
Doorgelopen naar de aquariumgrotten ook daar zijn wij niet naar binnengegaan...
weer te open en onduidelijk en donker.
De parkeertijd liep ook bijna af en we zijn snel een hapje en een drankje gaan nemen en naar de auto terug gegaan.
Daar hebben we besloten om door te rijden naar het drielandenpunt....ja dit moest het zijn....maar ook dit was het niet helemaal voor junior,ineens in een ander land met één stap over de grens....nee dit voelde niet goed.
Friet van Boudewijn nee die luste hij niet ....en vond de sfeer niet erg prettig bij het drielandenpunt,ook voor een wandeling was hij niet in...en wilde gewoon weer naar de auto terug.
Wij hebben toch een frietje gegeten samen( met zijn tweetjes) en toen zijn we rustig aan teruggelopen naar de auto.
Al bij al geen succes ....doorgereden naar Nederweert en daar naar Mac die is bekend
dus is duidelijk,gezellig met zijn drietjes in de auto achterin gaan zitten en gezellig wat gegeten,dit was eigenlijk nog het leukste van alles.
Dus de volgende keer gaan wij met zijn tweeën naar Valkenburg en blijft hij in zijn vertrouwde omgeving bij opa en oma.

Maar we zijn er uit geweest en daar ging het uiteindelijk om dus al bij al was het toch oke....ja zo gaat het... oja en s'avonds nog de sint gekeken die hij dus wel durfde te kijken tja...