gevoel van veiligheid 2(vervolg)

Helaas komt alles wat betrekking heeft op mijn persoonlijke situatie zeer "hard" binnen.
Als gevolg hiervan hoef ik maar een bericht te horen de media en ik denk dat mijn wereld
vergaat.
Ik ben direct bang om mijn basisbehoeften voor mij en mijn gezin te verliezen en wordt hier zeer angstig van.
Nee,mijn gevoel van veiligheid is nooit hersteld.
Waarschijnlijk ook omdat ik als autist ook geen steun kan ontvangen.
Door deze vroegere ervaringen vooral het wegvallen van mijn moeder moest ik ook te vroeg voor mezelf zorgen (te vroeg geparentariseert) en heb ik een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik moest het zelf doen en had niet de luxe dat iemand dit opving vandaar dat ik er van mezelf altijd moet zijn (zonder de veiligheid of backup) wat me ook in een burnout heeft gebracht.
(volgens mijn gevoel heb ik niet de luxe om er even niet te zijn en voel me ook zeer verantwoordelijk en voel me niet veilig en alles is bedreigend )en dat nekt me voortdurend.)
Ja,ik zal deze trauma's wel verwerkt hebben,maar deze hebben me beschadigt en hebben me gemaakt tot wie ik nu ben en hoe ik me nu voel.
Medicijnen,rationaliseren,logisch denken en mijn gezin houden me op de been.
Ja,want ook voor hun zal ik er altijd zijn en ze die veiligheid geven die ik zelf nooit heb ervaren.
Dat is zwaar maar doe het wel opdat mijn zoon een evenwichtig leven zal ervaren
met veiligheid,kansen en geluk.

W

gevoel van veiligheid 1(geschreven door mijn vriend)

Constant is het een gevecht mijn gevoel van veiligheid en het weg rationalisteren van mijn
doem gedachten .
Helaas heb ik geen prettige jeugd gehad.
Mijn moeder is ernstig ziek geworden toen ik 8 jaar oud was en is na veel pijn na 3 jaar overleden.
In deze periode heb ik veel trauma's opgelopen waar ik nu nog last van heb (mijn moeder gilde van de pijn en ik voelde me zeer machteloos).
Toen mijn moeder overleed riep ze eerst in paniek dat ze blind werd en daarna overleed ze.
Dit was voor mij zeer schokkend en toen stortte mijn wereld direct in.
Mijn veiligheid viel direct weg.(ik wist dat ze ziek was maar besefte niet dat ze dood ging).
Nergens en door niemand werd ik hiermee geholpen (er was geen aandacht voor).
Direct gingen mijn school prestaties achteruit en maakte helemaal geen contact meer met kinderen.
Ik heb in mijn latere leven ook geen normale opleiding meer kunnen volgen.
Wel als volwassene heb ik nog verschillende studies gevolgd om zo toch op een Mbo niveau uit te komen,wat me heel veel kruim heeft gekost.
Mijn leven is sterk hierdoor beïnvloed versterkt door mijn autisme.
Een kind kan dit zowieso nooit alleen verwerken laat staan een asperger.
Mijn vader heeft ook autisme (ongediagnostiseerd) en had niet eens in de gaten wat er in me omging.
Vanaf die tijd voel ik me constant op mijn hoede en bedreigt en onveilig en angstig.

Aankomende verkiezingen brengt veel onrust

Dagelijks wordt ik ermee geconfronteerd of ik het nou leuk vindt of niet het gebeurt gewoon.
Overal duikt het op de verkiezingen.....mijn vriend wordt daar heel onzeker van hij weet nu niet hoe onze toekomst eruit ziet en voor velen anderen....
Hij kan hier gewoon niet tegen "onzekerheid"is een nekslag voor onze asperger senior,hij ziet de ergste scenario's voorbij komen en eigenlijk wonen wij in zijn gedachten al in een kartonnen doos op straat.
En steeds wordt dat weer opnieuw benoemd alles wat er zou kunnen gebeuren en hoe we daar dan mee om zouden kunnen gaan of niet mee om kunnen gaan.....
Ik krijg het niet uit zijn hoofd en door te zeggen het nieuws niet te volgen wordt hij nog onzekerder dus dat werkt ook niet.
Wel hebben we afgesproken dat hij het wel gaat beperken door minder nieuws te volgen anders worden we hier beide gek van en dat willen we natuurlijk niet.
Het valt niet mee voor hem om dit los te moeten laten,ik heb ook tegen hem gezegd dat ik er niet meer tegen kan en dat er iets moet veranderen...dit probeert hij ook zeker,maar het blijft moeilijk.
Ook ik kan hem geen zekerheid geven over de toekomst en die heeft eigenlijk niemand dus...dat is gewoon zo...
Maar bij hem kan dat eigenlijk niet; het liefst zou hij alle zekerheden kopen voor levenslang en zijn leven al helemaal duidelijk hebben wat betrefd zijn/onze basisbehoeften ik praat dan niet over luxe want daar draait het helemaal niet om.
Het is vooral de angst om zijn basisbehoefte te verliezen,dwz wonen,eten/drinken/gezondheid(szorg)
de rest daarom heen kan hij missen en daar kan hij ook mee leven.
Hopelijk wordt het na de verkiezingen duidelijker voor hem en kan hij zich hier weer wat in laten berusten.

Harde leerschool voor onze asperger

Eergisteren kwam ik van mijn werk en kwam ons zoontje meteen naar mij toe,hij moest me iets vertellen ,wat ik zeker niet zo leuk zou vinden;zei hij er meteen bij.
Nou was hij door een jongen uit zijn klas op zijn jukbeen/wang geslagen met een vuist,dit was gebeurt na de gym in het kleedlokaal.
Ik ben meteen met hem terug naar school gegaan om de juf nog even te kunnen spreken hierover,ik had hem goed aan de tand gevoeld en hem gevragen wat hij had gedaan,of hij niet geïrriteerd had,of dat hij niet na had zitten praten of iets anders gedaan had.
Hij kon er niet achter komen zei hij en wist niet wat hij gedaan had zei hij,de juf zou het uitzoeken en het zou de volgende dag met hun samen besproken gaan worden.
Mijn vriend flipt dan al want die weet er niet mee om te gaan als ze aan ons zoontje komen,en ik wil eerst eens weten wat er precies is gebeurt voor ik eens echt boos wordt of wat dan ook.
De volgende dag bleek dat ons zoontje die jongen voor de grap in zijn billen had geknepen omdat hij gezien had dat dit vaker gebeurde onderling en had hij dit ook eens uitgeprobeert,alleen net bij de verkeerde van de klas....bij de stoerste van de klas die dit niet accepteerde en reageerde dus met een klap.
Wel heeft hij meteen daarop sorry gezegd en verteld dat hij zijn woede niet kon beheersen,de jongen was zelf geschrokkenv van zijn reactie en vertelde ook dat hij het niet fijn vond om in zijn billen geknepen te worden; ook wel heel begrijpelijk dat een jongen van 9 jaar dit niet meer leuk vindt.
Gelukkig is het goed uitgesproken en hebben ze elkaar de hand geschud en sorry tegen elkaar gezegd.
Dit is een leer voor ons zoontje dat hij dit niet meer moet doen,ten eerste omdat hij niet weet wanneer je zoiets kunt doen,bij wie etc...(hij heeft deze sociale vaardigheid niet van zichzelf)
En hij heeft door deze harde leerschool wel geleerd dat hij zeker niemand meer in zijn billen moet knijpen,voor hem is het nog net als dat hij 4 of 5 was want toen kon dat toch ook?
Ja, ze worden groter en daar moet hij dan ook rekening mee gaan houden,dat ze op deze leeftijd hier niet meer van gediend zijn ook al was het dan maar een grapje,een beetje onhandig.
En ondertussen heeft mijn vriend oxazepam in kunnen nemen omdat hij hier niet mee om kan gaan en zich er weer te druk om heeft gemaakt,dit komt zeer heftig en bedreigend op hem over.
Moeilijk ....dat blijft het voor hen.

Even een berichtje....

Gisteren is de medicatie van mijn vriend gelukkig aangepast dit was allang nodig maar door angst voor de vorige psychiater is mijn vriend niet meer terug gegaan naar haar,hij was bang dat ze de medicatie zodanig terug zou draaien dat hij niet durfde terug te gaan om erover te praten.

Dit omdat ze de voorlaatste keer zeer moeilijk deed over de ritalin en bang was dat mijn vriend verslaafd zou geraken.
Nu was de maat vol het ging bergafwaarts ook na wisseling van merk van de venlafaxine waarbij hij schijnbaar niet tegen de hulpstoffen kon is het achteruitgegaan met hem,hij komt dan in een neerwaartse spiraal en wordt steeds zwaarder op de hand,depressiever en ziet grote beren op de weg.
Waardoor ik heb besloten om snel een afspraak te maken bij zijn coach bij het ggz en deze heeft gisteren meteen al een afspraak kunnen maken bij een andere psychiater GELUKKIG!

Ik ben s'middags meegeweest en alles verliep voorspoedig alle begrip voor hem...en de venlafaxine is nu opgehoogd met 37,5 mg hij had al 75mg dus deze komen erbij nu.
Plus een ritalin extra voor de gaten op te vullen in de middag of vroeg in de avond na het eten.
Wij zijn blij dat het nu op een niveau is gebracht waardoor het hem weer wat meer lucht geeft.
Ook de cognitieve therapie doet hem goed....dit is echt verhelderend voor hem ivm met trauma's uit het verleden.
Vanmiddag is onze thuisbegeleidster geweest eerst een half uurtje met ons zoontje die dan
bezig is met een werkmap ik en autisme om meer inzicht in zichzelf en het autisme te krijgen,alhoewel hij al heel veel ervan weet is het goed voor hem om met haar bezig te zijn .
En daarna kunnen wij nog van alles bespreken met haar en krijgen wij nog veel tips,ook zij kan nog veel van w en mij leren...dus dat is voor haar ook wel fijn.
Morgen ben ik lekker vrij en ben ik van plan om lekker in de tuin te gaan werken of het ook zo
gaat dat weet je nooit...maar de plannen liggen er.

Weekendje weg geweest

Vandaag weer terug van een weekendje weg in een attractiepark,met zijn drieën zijn we geweest en het was achteraf gezien erg leuk.
De voorbereidingen waren minder maar dat is altijd met het inpakken,niks vergeten,lijstjes checken etc.
Mijn vriend slaat dat op tilt en kan even niks meer organiseren en laat het aan mij over.
Gelukkig rijdt hij het hele eind er naar toe(en terug)en kan ik in de auto na alles geïnstalleerd te hebben voor ons zoontje uitrusten...(dvd aansluiten,ds bij de hand,
navigatie aansluiten en wat drinken en eten bij de hand voor onderweg en weg zijn we).
Daar aangekomen hebben we snel alles uit de auto gehaald en zijn we het attractiepark ingegaan en draaien maar,tot je er misselijk van wordt(ik wordt snel misselijk,maar het is ook weer snel over)

Mijn vriend heeft heel veel met ons zoontje gedraaid dus alle aandacht die hij heeft heeft hij nu dubbel en dik gehad,het is leuk om te zien hoe die twee samen in die
attracties zitten,hoe harder hoe liever.
Het was echt goed en leuk we hebben lekker bij kunnen tanken,we zijn er nu al voor de zevende keer ongeveer dus het is voor beide bekend gebied en ook het verblijf is bekend.
Dit maakt het een stuk duidelijker en dat is natuurlijk wel fijn voor hen beide.
Ons zoontje is erg gefascineerd door attracties dus dat is drie dagen feest voor hem.