Wij komen daar bij de training waar hij nu 1 1/2 jaar traint en hij zegt tegen niemand iets...hij weet niet hoe hij moet doen net voor de training.
Ga je gooien met de bal of blijf je nog even staan,de meeste kinderen gaan lekker met een bal gooien en spelen samen,hij niet..
Hij gooit nu een bal naar mij en ik gooi hem dan terug naar hem,om deze tijd voor hem op te vullen.
Met de kinderen wisselt hij geen woord,hij geeft antwoord als het nodig is en dat is het dan wel.
Ik vindt dit niet fijn om te zien maar het is zo,hij vindt het moeilijk om iets te zeggen en weet niet wat hij moet zeggen,geeft hij aan.
Vorige week had ik het met hem erover om een andere sport te gaan zoeken die beter bij hem past,waar je minder met elkaar moet...het is immers een teamsport.
Dit viel niet in goede aarde hij werd boos, "ik nam hem alles af" kreeg ik te horen en hij ging immers om te sporten omdat dit goed voor hem was(zijn doel) en hij gaf aan hiermee tevreden te zijn.
Ik heb ook gezegd dat hij er niet onderuit hoeft maar dat ik dacht dat hij het ook niet fijn vond.
Ik ga hem dit zeker niet ontnemen,maar hoop wel dat hij gaat beseffen dat hij vaak met tegenzin gaat en er misschien toch niet veel uithaalt voor zichzelf, maar er ook niet onderuit durft te gaan,hij zegt ook "dat vindt de leiding niet fijn als ik ermee stop"waarop ik zeg daar hoef jij niet naar te kijken,jij moet het leuk vinden.
We laten het even zo en zien wel waar het schip strand,onze thuisbegeleidster geeft ook aan,dat het voor hem nu een gewoonte is geworden en dit ook daarom niet graag op zal geven....en om iets nieuws te beginnen is veel enger en moeilijker voor hem.
Onze begeleidster had het over judo,ik vindt dat echt een contactsport en best intiem,zei gaf aan dat hij hier veel van kan leren en het gewoon kan worden om hiermee om te gaan,ik zie dat anders...het is voor hem een vechtsport en hij houdt niet van vechten,hij is vies van veel dingen ook van lichamelijk contact en weet niet hoe hij moet doen in het aanraken van vreemden dit is echt moeilijk voor hem.
Ik weet van mijn vriend dat hij dit ook echt niet zou gaan doen.
Dan denk ik op mijn beurt kun je dit dan echt weg halen of is dit gewoon bij autisme en kun je hier niet zomaar even overheen stappen...
Het blijft moeilijk.....
