Pgb aanvraag

Vandaag gaat eindelijk de aanvraag voor een Pgb voor mijn vriend op de post,
dat dat ons zo ongelooflijk veel energie kost om het in te vullen en dan nog eens de deur uit te krijgen.Daar sta ik zelf van te kijken,maar vandaag moet het echt gebeuren en dan benieuwd wat er uit gaat komen.
We wachten maar rustig af.......

Herstvakantie overleefd....

Vandaag de laatste dag van de herfstvakantie,dit heeft weer veel energie gekost voor ons allen.
Mijn vriend kan het niet in zijn geheel opvangen en Woensdag had hij het ook echt gehad zijn
hoofd was leeg en toch moest hij iets met mijn zoontje aan al die tijd dat ik werken was.
Gelukkig had ik Woensdag vrij dus konden we zelf even weg,zijn we lekker gaan wandelen in
de bossen met zijn drietjes en boodschappen wat ook nog moest gebeuren,ondanks het dempige weer hebben we het toch gedaan.
Anders hadden die twee(mannen) heel de week binnen thuis doorgebracht dus het moest.
Donderdag is altijd een zware dag voor mijn vriend dan ben ik de hele dag weg en is het erg lang om met ons zoontje heel de dag door te komen,
toch is hij met hem gaan hardlopen samen en lekker in bad gegaan daarna,maar dit kost hem bakken vol met energie maar heeft het toch gedaan voor hem,heel lief dat wel.
Jammer dat hij niet gewoon op een ontspannen manier dit kan doen en er ook nog zelf van kan genieten(zonder mij)
Als ik er niet bij ben lukt dit hem niet goed,hij is dan verantwoordelijk en moet hem sturen en dat is moeilijk,hij weet hoe het moet maar toch lukt het hem niet.
De medicijnen is hij ook af aan het bouwen want die brengen alleen maar vermoeidheid die hij
en wij als gezin niet kunnen gebruiken,dit belemmerd in zijn functioneren.
Je kunt niet steeds in bed gaan liggen of elke dag uitslapen,dit brengt je ritme in de war en
je hebt een gezin waar je in mee draait.
Plus kun je s'nachts niet meer slapen en is je ritme weg,waar je ook niet beter van wordt.
Al bij al is het maar een beetje aantobben maarja,we proberen hierin toch een oplossing te vinden in de vakantie mss kan ik iets meer thuis zijn dan zodat het niet zo snel escaleert hier.
Dinsdag heb ik een gesprek met onze hulpverlener misschien dat die iets kan betekenen we
wachten rustig af.

kleine ingreep ziekenhuis vriend

Vandaag had mijn vriend een kleine ingreep in het ziekenhuis,heel vervelend maar het was
nodig.
Hij moest alleen er naar toe dit vond ik wel heel vervelend want het is fijner als er iemand bij je is en zeker na een ingreep.
Thuisgekomen is hij eerst heel nuchter en zegt hij het valt wel mee ik voel niks en het was niet zo erg,even later(na een uur)komt het los en is het een heel ander verhaal.
Het is wel tegen gevallen en had veel last ondertussen,ook raakte hij de weg weer eens kwijt in het ziekenhuis(wat vaak gebeurt) en had hij drie kwartier moeten wachten wat hem erg onrustig maakte.
Ook had hij deze keer geen Oxazepam ingenomen dus was het een hele andere ervaring,hij heeft wel verteld in het ziekenhuis tegen die arts die hem hielp dat hij Autisme(aanverwant) had en
dat hij daarom vaak moe was.
Vindt dit wel goed van hem dat hij dit zo open kan vertellen en wil vertellen het is ook beter
voor jezelf,maar vaak merkt hij wel dat ze hem door zijn intelligentie toch normaal blijven benaderen en omdat je niks aan hem ziet schatten ze je toch vaak te hoog in.(denken dan dat je geen beperkingen hebt in contact e.d.)
Heb hem thuis goed opgevangen en even lekker geïnstalleerd op de bank en ga nu een kopje koffie voor hem zetten,want dat heeft hij zeker wel verdiend!