donderdag 26 november 2009

Smetvrees en angst voor ziektens

Mijn vriend drinkt altijd al uit zijn eigen bekertjes,gebruikt altijd hetzelfde bestek,zelfs zijn eigen koffielepeltjes heeft hij.
Voor de visite gebruiken wij andere kopjes en zelfs andere koffielepeltjes omdat mijn vriend er echt niet tegen kan als er iemand anders uit drinkt,vindt dit niet prettig en het voelt voor hem onveilig,niet proper genoeg.
Ik zelf vindt dit niet fijn dat het zo is maar accepteer het wel ondertussen,vroeger wilde ik er nog weleens tegenin gaan maar dat gaat niet het is hardnekkig,en zelf baalt hij er ook van dat hij dat heeft.
Toen hij nog thuis woonde bij zijn vader dronk hij altijd uit plastic bekertjes weet ik nog,zodat hij zeker wist dat er nog niemand uit gedronken had.
Ook als wij op vakantie gaan nemen wij altijd eigen bekertjes mee en een plastic borden van zo´n campingset.
Zelf vindt dit ook wel prettig omdat ik ook wel erg snel ergens vies van ben,als kind had ik dit nog erger dan nu herinner ik me wel.
Mijn vriend zegt vaak jij hebt het ook,hij bedoeld dan autisme,maar dat is niet zo dat weet ik zelf wel,ik ben veel handiger in het sociaal verkeer tegenover hem.
En dat weet hij ook goed dat dat niet zo is,maar ik ben wel een heel gevoelig mens en heb wel enigzins trekjes maar dat hebben wel meer mensen.
Nu begint ons zoontje echt een beetje smetvrees te krijgen,hij wast zijn handen zeker als hij uit school komt,zonder dit te doen gaat hij echt niet aan tafel,op zich normaal,maar voor hem moet dit echt anders vindt hij het eten vies,en eet hij gewoon echt niet.
Terwijl,hij toen hij kleiner was,5 of 6 jaar zijn handen niet wilde was en zo aan tafel ging hoe vies zijn handen ook waren.
Ook vindt hij het vies als er iets smerigs op tv is dan eet hij zijn eten niet meer op,als zijn vriendinnetje hier is wil hij dat ik de wc bril schoonmaak als zij naar de toilet is geweest anders durft hij er niet meer op,vindt dit erg vies.
Ik denk dat het nu erger is ook door alle commotie rond de Mexicaanse griep.
Gisteren kreeg onze poes haar jaarlijkse inenting en een vlooienpipet in haar nek en dan durft hij haar niet meer aan te raken omdat de dierenarts heeft gezegd een half uur niet meer aaien ivm
met dat spul,dan is hij al bang dat hij bijv. dood gaat hiervan als hij het maar een beetje aan heeft geraakt.
Van schimmel wordt hij ook panisch als dit al heeft gezien,dan blijft hij hierover vragen stellen
of hij dan ziek kan worden of er dood van kan gaan.
Ik leg hem dat dan uit dat het niet zo erg is en dan nog blijf hij om duidelijkheid vragen,ik moet hem dan echt afremmen hierin en zeggen dat het genoeg is geweest.
Zo zijn er nog heel veel meer dingen waar hij bang of vies van is,momenteel komt het misschien door de drukke Decembermaand die in aantocht is en zal het daardoor wel erger zijn denken wij ....
Maar wij houden het nu heel goed in de gaten samen,omdat het toch wel erger aan het worden is
vinden wij allebei.
En ondertussen proberen we toch wat meer duidelijkheid te scheppen en het toch min of meer af te remmen zover dat lukt.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey,
Dit is herkenbaar voor mezelf. Ik heb dit verschijnsel ook met medicijnen en heb een bijna ziektefobie alias smetvrees. Mijn eigen tas thuis, niet op toilet gaan als, afwas moet zeer goed afgespoeld worden of ik gebruik er niets van. Klinken van deuren, trapleuningen,liftknoppen, worden niet met de blote hand aangeraakt. Hoe meer stress er is, hoe erger. Toch ga ik wel koffiekletsen en als ik dan ergens een tas thé drink dan ga ik eerst met het natte zakje over de rand van de tas en drink langs de zijkant van die tas. Ook heeft bezoek hier een eigen tas(niet voor zoon en dochter, wel voor anderen.)
Redenen hiervoor zijn inderdaad bang voor ziektes en vies zijn van. Als ik er dan opmerkingen over krijg dan voel ik me weer eens een alien maar vraag dan of ik er iemand mee lastig val. Voor mezelf is het echt wel zeer lastig maar toch kan ik het niet afleren.Lastig in de zin van, ze gaan hier weer eens mee lachen en het niet begrijpen. Het is dus een lastig stuk van jezelf. Het lijkt wel of je kan niet anders. De voortdurende opmerkingen maken het alleen maar lastiger en ik begrijp niet waarom anderen zich er druk over maken. Ik denk dan,laat me gewoon mezelf zijn en kijk naar uzelf als ze weer eens beginnen zeuren over mijn eigenaardigheden. Als ik dat ritueeltje bv nodig heb om dat pilletje in te nemen, dan is dat echt nodig om mezelf gerust te stellen. Geen mens die het begrijpt maar me er wel om uitlachen of er een opmerking moeten over maken. " doe nu toch eens normaal", klinkt het dan...
Onbegrijpelijke

Anoniem zei

ik durf niks aan te raken deurklinken doe ik met me elleboog open en me ouders beginnen het door te krijgen het is gewoon irritant als ze zeggen dat ik gek in me hoofd ben en me broertje plaagd me er mee hij geeft expres knuffels en het liefst doe ik gelijk andere kleren aan hulp halen vind ik onzin ik moet toch wel mezelf boven kunnen staan en het gewoon aan de kant zetten toch lukt het niet en iedereen verklaard je voor gek

Angeline zei

lijkt me er lastig voor jullie als dit hebt,mss is hulp vragen toch wel op zijn plaats ..
onze zoon heeft wel hulp in de vorm van cognitieve therapie,wij staan er gelukkig wel open voor en houden hem zeker niet voor de gek,het is een serieus probleem...

Anoniem zei

I used to be able to find good info from your articles.


My homepage

Anoniem zei

Thank you, I have recently been searching for information about this subject
for a long time and yours is the greatest I have came upon till now.
But, what about the bottom line? Are you sure concerning the
supply?

Look into my blog ... private charter

"WELKOM "