verantwoordelijkheidsgevoel (vervolg)geschreven door mijn aspergerpartner W

Ook heb ik dit gevoel van overbelasting bij mijn vader.
Volgens deskundigen ben ik te vroeg geparentariseert met als gevolg dat ik me
in sterke mate verantwoordelijk voel voor hem.
Helaas kan ik die verandwoording emotioneel niet dragen.
Dit is geen normale situatie want een kind moet zich in principe geen zorgen hoeven te maken of
verantwoordelijk te voelen over zijn ouder(s), maar een vader met autisme daar voel je bij aan dat deze steun nodig heeft en door sommige gedragingen maak je je vanzelf zorgen.
Dus wat ik mijn hele leven al probeer te doen is steun geven en me zorgen om hem maken.
De omgedraaide wereld.
Dit is zeer belastend en doet aan mijn depressieve stoornis geen goed en is mogelijk een van de oorzaken misschien ook van mijn extreme vermoeidheid.
Eigenlijk vraag ik me af of ik wel weet wat mijn vader van me "vraagt" en eigenlijk weet ik dat helemaal niet.
Vraagt hij wel "iets" ? Of probeer ik te geven wat hij helemaal niet vraagt ?
Probeer ik te geven wat hij aan mij als vader zoon hoort te geven ?
Kan ik dit niet ontvangen zodat hij dit niet geeft ?
Of kan hij niet geven zodat ik niet ontvang maar ga geven.
Dit heeft vooral betrekking op het emotionele deel,hoewel met praktische dingen ben ik ook
altijd op mezelf aangewezen geweest.
Ja , ben ik "slachtoffer" van mijn autisme of van zijn autisme ?
Hoe het ook is deze lijn ga ik niet voortzetten met mijn zoontje.
Ik hoop dat ik snel ga begrijpen wat mijn zoontje van me "vraagt" en dit ook kan "geven"
wat niet zeker is , dan wordt hij "slachtoffer" van mijn autisme.
Gelukkig is A er die dit wel kan geven.
Helaas is mijn moeder vroeg weggevallen en heb ik dat nooit gekregen
wat A weg kan geven of kon ik dat wel ontvangen ?
Ben ik "slachtoffer"van zijn "autisme" of mijn "autisme" ?


W